Til hamingju Helgi!

Helgi Georg Seljan Jóhannsson er sennilega frægasti Reyðfirðingurinn á Íslandi í dag. Hann flutti austur með foreldrum sínum á unga aldri úr Kópavoginum en móðir hans, Ingunn Karitas er þaðan. Faðir Helga, Jóhann Sæberg er sonur Helga Seljan eldri, fyrrv. alþingismanns fyrir Alþýðubandalagið, frá Seljateigi. Seljateigur er innsti bærinn í Reyðarfirði norðanverðum og þaðan er Seljan nafnið komið.

Leiðir okkar Helga yngri hafa legið saman í gegnum vinnu og áhugamál. Við vorum vaktfélagar hjá SR-mjöli, loðnubræðslunni sem nú er hætt og enginn saknar bræðslufniksins en verksmiðjan hafði verið á undanþágu í mörg ár vegna ófullnægjandi hreinsibúnaðar. Og svo vorum við í Leikfélagi Reyðarfjarðar og lékum saman í "Hart í bak" eftir Jökul Jakobsson í leikstjórn Jóns Júlíussonar. Helgi lék strákinn og ég lék Finnbjörn. Jóni fannst ég vera full unglegur fyrir hlutverkið og lét því setja á mig ógurlegt gerfinef til þess að "þroska" mig aðeins upp.

Helgi tók þátt í bæjarpólitíkinni í Fjarðabyggð og stofnaði sinn eigin lista, Biðlistann árið 2002 og komst inn með einn mann, þ.e. sjálfan sig. Hann gekk til samstarfs og myndaði meirihluta með Framsóknarmönnum og Fjarðalistanum (lista félagshyggjufólks). Helgi gerðist kosningastjóri Samfylkingarinnar í Fjarðabyggð í alþingiskosningunum 2003 og leiddi forystumenn flokksins um kjördæmið í kynningarferðum þeirra um austurland. Helgi flutti til Reykjavíkur á miðju kjörtímabili og annar maður á Biðlistanum tók sæti hans í bæjarstjórn. Til Biðlistans var stofnað í léttu gríni í upphafi, eins og nafn listans bendir til, en með nafninu var vísað til þeirrar biðar sem íbúar Fjarðabyggðar máttu þola vegna óvissu um stóriðjuframkvæmdir. Helgi var þá harður stuðningsmaður framkvæmdanna og stóð m.a. fyrir rokktónleikum í Félagslundi á Reyðarfirði á sínum tíma sem báru yfirskriftina "Sökkvum Eyjabökkum". Afstaða Helga átti eftir að breytast síðar þó varla hafi hann talist harður andstæðingur framkvæmdanna. Biðlistinn bauð sig aftur fram til kosninga 2006 og þá með heldur alvarlegra yfirbragði en náði ekki inn manni og er framboðið því væntanlega liðið undir lok.

Þegar Helgi flutti til Reykjavíkur hóf hann störf sem blaðamaður á DV en áður hafði hann þreytt frumraun sína á þeim vettfangi hjá Austurglugganum, eina "local" fréttablaði Austfirðinga. Frá DV lá leið hans í Útvarp Sögu og þaðan í Ísland í dag á St. 2. og er nú eins og alþjóð veit í Kastljósi ríkissjónvarpsins. Frami hans á öldum ljósvakans hefur verið undraskjótur og virðist hann hafa fundið hilluna sína í lífinu sem kemur mér reyndar ekki á óvart. Hann hefur alltaf haft "nef" fyrir því sem er að gerast í kringum hann.

Til hamingju Helgi með prinsessuna og nafnið stóra, sem er of stórt fyrir fyrir tölvukerfi Hagstofunnar. Þú lætur ekkert deigan síga með það, ef ég þekki þig rétt

Nennir ekki laga sig að tölvu

Allar í liðinu lessur

 Hvað! Feministum hefur tekist að láta alla karlmenn í USA pissa sitjandi. Fröken Stone er nóg boðið og er farin að líta hýru auga til karmannlegra kvenna!

 Vinkona mín ein hóf æfingar með knattspyrnuliði á höfuðborgarsvæðinu fyrir allmörgum árum. Hún komst að því fljótlega að nánast allar stelpurnar í liðinu voru samkynhneigðar. Henni fannst ún ekki alveg passa í hópin og hætti.

 

Hefur meiri áhuga á konum en körlum

Það var stokkið á skólasystur mínar

 Þegar ég útskrifaðist úr Garðyrkjuskóla ríkisins í mars 1988 þá fórum við skólasystkinin í útskriftarferðalag til Þýskalands og Ítalíu. Við lögðum í hann í byrjun apríl og byrjuðum á Freiburg í s-Þýskalandi og fórum svo til Flórens og Pisa á Ítalíu.

Á ítalíu var veðrið eins og á góðum íslenskum sumardegi og eitt sinn er við höfðum skoðað athyglisverðan "botaniskan" garð, þá ákváðum við að slaka svolítið á í sólskininu innan um vorblómstrandi gróðurinn. Við strákarnir fórum úr að ofan og stelpurnar líka, nema héldu brjóstarhöldum sínum. Von bráðar birtist vopnaður vörður og skipaði stúlkunum í yfirhafnir sínar aftur. Þær þorðu að sjálfsögðu ekki öðru, en við fengum að vera í friði, næpuhvítir á brjóstkössunum

Íslenskar konur mega bera brjóstin

Traditional Icelandic "damaged" food festival

Fékk auglýsingu í póstkassann í gær. Þorrablótsnefnd Reyðarfjarðar auglýsir blót sem fram fer í íþróttahúsinu, föstudaginn 25. janúar nk. Yfirskrift auglýsingarinnar er: Þorrablót 2008 ( Traditional Icelandic "damaged" food festival ) Þorrablót Reyðfirðinga er eitt elsta samfellda þorrablót á landinu og verður nú haldið í 90. sinn. Kosin er ný nefnd af fráfarandi nefnd hvers árs og sér hún um skemmtiatriði kvöldsins. Skemmtiatriðin eru í formi annáls þar sem gert er grín að öllu og öllum. Ávalt hefur verið reynt að gæta ákveðins hófs í gríninu en þó hefur komið fyrir að þolendur grínsins hafi móðgast og til er fólk á Reyðarfirði sem ekki hefur látið sjá sig á blóti í mörg herrans ár af þeim sökum  Einnig er til fólk sem móðgast ef það er EKKI gert grín að því  Svo er dansað fram undir morgunn.

Þegar ég fór á blót í fyrsta skipti á Reyðarfirði 1990 eða 91, þá skildi ég auðvitað ekkert húmorinn, en skemmti mér konunglega engu að síður. Oft er grínið í formi revíusöngs og þá hefur stundum komið í ljós leyndir hæfileikar hjá meðlimum nefndarinnar....eða ekki

Mig hlakkar gríðarlega til blótsins, algjörlega ómissandi viðburður og viðkvæði flestra eftir hvert blót er vanalega " Ja, þetta var nú eitt besta blót sem ég hef farið á lengi!"

Fyrir efasemdarfólk um hnattræna hlýnun

Í grein sem birtist í NEW STATESMAN þann 19.des sl. er athyglisverð grein eftir David Whitehouse.

David Whitehosue was BBC Science Correspondent 1988–1998, Science Editor BBC News Online 1998–2006 and the 2004 European Internet Journalist of the Year. He has a doctorate in astrophysics and is the author of The Sun: A Biography (John Wiley, 2005).] His website is www.davidwhitehouse.com

Ég hef um nokkurt skeið verið efasemdarmaður um að hnattræn hlýnun sé alfarið af mannavöldum. Ekki þó þannig að það sé mér eitthvert hjartans mál, en ég verð þó að viðurkenna að ég espast svolítið upp þegar ég sé að hinir efalausu "geggjast" þegar einhver dirfist að efast.

Ég hef velt því svolítið fyrir mér hvernig samsetning af fólki það er sem greinist í þessar tvær fylkingar. Flestir átta sig á því að mikill meirihluti alhörðustu fylgismanna gróðurhúsakenningarinnar eru vinstrimenn og meirihluti þess hóps eru svokallaðir "active-istar", þ.e. fólk sem mjög er annt um umhverfisvernd og vill engu raska í náttúrunni, er á móti hverskyns stóriðju, virkjunum, veiðum á viltum dýrum, skógarhöggi osfv. Nú eru þetta allt málefni sem eru göfug og verðug athugunar, en þessum hópum hefur tekist eyðileggja umræðuna með öfgakenndri afstöðu til málanna og hafa ítrekað hallað réttu máli í tilraunum sínum til þess að afla fylgis við skoðanir sínar. Hinn hópurinn, "efasemdarmennirnir", finnst mér blandaðri hópur, en þó eru hægrimenn sennilega þar í meirihluta.

Það er hins vegar erfitt að setja meirihluta vísindamanna í fyrrnefnda flokkinn, eða hvað? Svo virðist sem átt hafi sér stað einhverskonar hópsálaratferli meðal vísindamanna í alheimshlýnunarmálum og þeir sem ekki hafa fylgt straumnum eru hálfgerðir utangarðsmenn, en þeim fer þó ört fjölgandi sem "þora" að efast.

Þeirri staðreynd að ekki hefur hlýnað á jörðinni undanfarin 9 ár og í raun hefur kólnað sl. 2 ár er ekki haldið hátt á lofti meðal þeirra sem efast ekki. Vissulega hlýnaði umtalsvert á jörðinn frá níunda áratug síðustu aldar, fram til 1998, en hversu lengi verða það nýjustu fréttir? Hvenær fara hitatölur síðustu 9 ára að "kikka" inn?

 

Enn af Dúmbó

Meira vesenið á Dúmbó! Hálskraginn sem við fengum hjá dýralækninum reyndist ekki nógu stór! Allt var þó í lagi fyrstu tvo sólarhringana en svo hefur Dúmbó farið að klæja í skurðinn og á ótrúlegann hátt þá tekst honum að teyja löppina nógu langt fram til þess að hans langa tunga getur sleikt skurðinn og meira að seigja nær hann að naga í fremstu saumspottana sem standa upp úr.

 Þar sem við komumst ekki til Egilsstaða í dag til þess að fá stærri kraga, þá gripum við til þess ráðs að vefja sárabindi um sárið svo þetta fái einhvern frið til morgunns. Dúmbó er óttalega kjánalegur í þessum útbúnaði og horfir á okkur með ásökunaraugnaráði: "hvað eruð þið eiginlega að gera mér?". Jæja, hann þakkar okkur seinna

Auðvitað rangt

Rjúpnaveiði á landinu er í sögulegu lágmarki samkvæmt könnun sem Skotveiðifélag Íslands hefur gert á meðal félagsmanna sinna. Í könnun þeirra kemur einnig fram að rjúpnaskyttur fengu að meðaltali 2,57 fugla og sá sem fékk mest náði 18 fuglum.

Því miður virðist lítið að marka könunina hvað mestan fjölda fugla varðar og þar af leiðandi heildarmagn veiðinnar. Tilmæli voru frá umhverfisráðherra til veiðimanna að takmarka veiði sína við að mig minnir 10 fugla og þess vegna eru menn ekkert að gefa of mikið upp. Persónulega veit ég um menn hér á austfjörðum sem stunduðu rjúpuna grimmt í haust og fengu mun meira en 18. Það var þó sameiginlegt álit allra sem ég heyrði í að óvenju lítið hefði verið um rjúpu í haust þó fréttir af rjúpu fyrir veiðitímabilið hefðu lofað góðu. Umhleypingar í nóvember virðast hafa haft slæm áhrif á rjúpuna og hún var afar dreyfð og sennilega haldið sig mest í hæstu fjallatoppum.

Sjálfur fór ég aldrei til rjúpna þetta haustið því fréttirnar voru ekki uppörvandi, svo hamborgarahryggurinn var látinn duga þessi jólin. Ég gat þó keypt rjúpu ef ég vildi en það hvarflaði ekki að mér þegar ég frétti að stykkið væri á 5-7 þús. kall. Skotvís segir ljóst að sölubann á rjúpu virki. Neysla á rjúpu hafi snarminnkað og rjúpur hafi nú lítið vægi í jólamat landsmanna.

Rjúpan er að sjálfsögðu ekki í kjötborðum kaupmanna en hún er seld töluvert á svörtum markaði. Einnig þegar algjört veiðibann var. Ég er reyndar þeirrar skoðunnar að úr því veiðibanninu var á annað borð komið á, þá hefði mátt reyna það aðeins lengur. Þá hefði það bara verið á hreinu hvort eða hversu mikil áhrif veiðin hefur á stofninn. Ég held því fram að veiðin hafi sáralítil áhrif, nema kannski á SV-horninu, þar sem fjöldi veiðimanna er gífurlegur.

Myndin af merkinu tók ég af http://www.rotary.is/hafnarfj/jolamerki.htm , en gefin hafa verið út jólamerki árlega síðan 1958. Gaman að skoða þau. Sum þeirra eru nú ekkert jólaleg, t.d. álftir á flugi yfir fannhvítri jörð. Það eru engar álftir á Íslandi í desember, nema kannski fáeinar tjarnarálftir í Reykjavík.

Úff... erfitt að vera Krati

,,Össur Skarphéðinsson formaður Samfylkingarinnar virðist hafa skipt um skoðun á Kárahnjúkavirkjun. Fyrir hálfu öðru ári hvatti hann til virkjunar við Kárahnjúka en í dag segir hann slíka virkjun ákaflega umdeilanlega frá sjónarmiði umhverfisverndar og efnahagslífs.”

Þannig hljóðar upphaf fréttar Stöðvar 2 í 19-20 þriðjudagskvöldið 10. júlí 2001.

,,Í grein sem Össur Skarphéðinsson skrifaði í Morgunblaðið 18. desember 1999 velti hann fyrir sér virkjunarkostum á Austurlandi út frá sjónarhóli stóriðjusinna og komst að þeirri niðurstöðu að Kárahnjúkavirkjun væri langbesti kosturinn. Líklegt sé að þokkaleg sátt náist um þessa leið yrði hún valin beinlínis til að þyrma Eyjabökkum. Kvartar Össur yfir því að þessi virkjunarkostur hafi notið alltof lítillar athygli í umræðunni.

Ekki vildi ég eiga líf mitt undir svona vindhana. Fyrst er Össur hlyntur Kárahnjúkavirkjun, svo er hann á móti og að lokum aftur hlyntur. Allt eftir því hvernig vindurinn blæs í skoðanakönnunum. VG meiga þó eiga það, að þeir eru alltaf jafn þversum í framfaramálum, það er hægt að ganga að því vísu.

Vitna hér að lokum í ágæta ræðu Össurar, við gangsetningu Kárahnjúkavirkjunar, 30. nóv. sl. sem sjá má HÉR í heild sinni:

"Menn hafa oft á síðustu árum talað niður vatnsaflsvirkjanir og þeir sem eru verkfræðingar í dag vita að menn hafa í mörgum löndum horfið frá þessari grein. Breyting er að verða á því og nú er að myndast almenn, alþjóðleg samstaða um að vinna bug á því sem kallað er orkufátækt. Og ég verð þess áskynja að umhverfisverndarsamtök á alþjóðavísu hafa tekið aðra, breytta og mildari afstöðu, ekki síst fyrir orð leiðtoga á borð við Nelson Mandela"....

Nú.... úr því Mandela segir það!

 

Össur ekki á móti álveri

Slæmt fordæmi, fjandinn laus

 Ef Þorgerður Katrín fer eftir "eftirá" ákvörðun húsafriðunarnefndar, þá leggur hún línurnar um framtíð Laugavegarins. Samansafn hálfónýtra húsa mun verða baggi á borgarbúum, því ekki mun nokkur heilvita manneskja leggja eigið fé í nostalgíuhugsjónir áhugafólks um húsafriðun. Þetta verður eilífðar höfuðverkur og botnlaus hít sem almannafé rennur í. Alvöru kaupmenn munu flýja götuna smátt og smátt og eftir standa kolaportssölur í löngum röðum. Kannski rís þarna nýtt borgríki eftir nokkra áratugi, í stíl við Kristjaníu í Köben. Hústökufólk og sýruhippar að selja mishollar neysluvörur.

Ráðherra friði Laugavegshús

Kötturinn með kraga

Dúmbó kvartar ógurlega yfir kraganum sem hann þarf að vera með næstu 10 daga, mjálmar ámáttlega með reglulegu millibili. En merkilegt nokk, hann reynir ekkert að ná honum af sér, ekki enn a.m.k. Sólarhringur er nú liðinn frá aðgerðinni og það var fyrst í morgunn sem hann fékkst til þess að borða og drekka. Í gærkvöldi þýddi ekki einu sinni ap bjóða honum harðfisk, uppáhaldið hans. Skelfing sem honum leið illa greyinu. En nú er þetta allt að koma.