Skrítið

Þetta er mjög sérkennileg yfirlýsing hjá framkvæmdastjóra Austfars, að "ekki hafi orðið var við aukningu á bókunum ennþá".

Frá Grunnskóla Reyðarfjarðar eru nú 42 nemendur úr þremur elstu bekkjunum í heimsókn í Esbjerg, ásamt fimm fylgdarmönnum. Þegar óljóst varð um flug heim frá Kaupmannahöfn á sunnudaginn, var ákveðið að athuga með heimferð með Norrænu, en hún siglir einmitt frá Esbjerg.

Um 300 miðar voru lausir með ferjunni á hádegi í gær en örfáum klukkustundum síðar voru einungis 100 miðar eftir. Ákveðið að taka ekki sénsinn með krakkana og því var stokkið á það að kaupa miða.

Ekki var hægt að skilja málið öðruvísi en að miðarnir rykju út og því þurftu skólayfirvöld hér að taka ákvörðun strax. Þægilegra hefði verið að geta beðið til föstudags með þessa ákvörðun.

Sumir krakkanna voru ekki par ánægðir með að stytta ferðina um einn dag, því mikið stóð til á laugardaginn, með fjölskyldunum sem þau gistu hjá. M.a. átti að fara í     "Go-kart"  og ýmislegt fleira húllumhæ.

Ps. Skólastjóri Grunnskóla Reyðarfjarðar talaði við framkvæmdastjóra Austfars kl 10.30 í morgun og þá voru örfáir miðar eftir.

Óbreytt áætlun hjá Norrænu

Reyðarfjarðarkrakkar strandaglópar?

8., 9. og 10. bekkir í Grunnskóla Reyðarfjarðar, samtals 42 börn og 5 fylgdarmenn eru nú í Esbjerg í Danmörku að endurgjalda skólaheimsókn jafnaldra sinna til Reyðarfjarðar. Þetta er vikuferð og áætluð heimkoma er á sunnudaginn.

Nú ríkir að sjálfsögðu óvissa um heimkomuna en möguleiki er á að flýta henni með því að taka Norrænu á laugardaginn. En þar sem flugfélög á Íslandi fela sig á bak við það að þau taki ekki ábyrgð á náttúruhamförum, þá efast ég um að flugið heim (ef það fellur niður á sunnudaginn), fáist endurgreitt.

Ég var eitt sinn strandaglópur í Chicago, USA, vegna vetrarstorms í Mið og Vesturríkjunum. Ég var á leið til Seattle. Allt hótelrými var uppbókað í Chicago, nema í úthverfum og í meira en klukkutíma akstursfjarlægð frá flugvellinum og því flaug bandaríska flugfélagið með mig til Minnieappolis, sem er í um 1000 km. fjarlægð frá Chicago. Þar fékk ég frítt hótel og dagpeninga að auki vegna óþæginda sem af þessu hlaust.

Flugbannsvæði stækkar

Wawel kastali

Ég heimsótti Wavel kastala í Krakow, sumarið 2007.

Jóhannes Páll Páfi var biskup í Krakow og þjónaði í kirkju Wawel kastala áður en hann fór til Rómar. Sjá má blogg mitt og myndir af kastalanum HÉR

Forsetahjónin jörðuð á sunnudag

Schindlers safnið í Krakow

Ég heimsótti húsið sem verksmiðja Schindlers var í þegar ég var á ferðalagi í Krakow, sumarið 2007.

HÉR má sjá færslu mína ásamt nokkrum myndum úr heimsókn minni í gyðingagettóið í Krakow og í verksmiðjuna.

Listi Schindlers til sölu

Samkvæmt "þeirra" veðurspá!

Í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins var viðtal við forsvarsmann ferðaþjónustufyrirtækisins og þar sagði hann að samkvæmt þeim gögnum og veðurspám sem "þeir" höfðu undir höndum, átti að vera í lagi að fara þessa ferð því veðrið átti ekki að versna fyrr en seinnipartinn. Auk þess þekktu þeir þetta svæði mjög vel, m.a. með tilliti til veðurfars.

Sjálfur fylgdist ég nú bara með spánni frá Veðurstofu Íslands í gegnum útvarp og sjónvarp og það hefði dugað mér til þess að aflýsa þessari ferð.

Sýslumaður rannsakar

Sumarbústaður til leigu

Ferðalög innanlands hafa rokið upp vinsældalistann hjá Íslendingum eftir gengisþróunina undanfarin misseri. Nú er svo komið að slegist er um alla útleigða sumarbústaði, og það jafnvel utan "High season" tímabilsins.

Myndirnar hér að neðan eru af bústað sem systir mín á og hún hefur áhuga á að leigja hann þegar hún er ekki að nota hann sjálf. Bústaðurinn er í Biskupstungum í Árnessýslu og þaðan er stutt til Gullfoss, Geysis, Laugarvatns, Þingvalla, Flúða og Selfoss, svo eitthvað sé nefnt. Reykholt er í ca. þriggja kílómetra fjarlægð og þar er matvöruverslun og sundlaug. Skot og stangveiðimenn eru vel settir í þessari sveit.

Bústaðurinn er nýr (2008), 52 fermetrar að stærð,  auk svefnlofts með dýnur fyrir      4-6. Niðri er stofa og eldhús, bað og tvö svefnherbergi með hjónarúmi í öðru þeirra og tvær kojur í hinu. Stór verönd er við húsið og heitur pottur. Húsið stendur hátt í landinu og útsýnið er gott. Einhver hundruð metra eru í næstu bústaði.

Bústaðurinn er laus í útleigu til 11. júní í sumar og eftir 27. ágúst. Þeir sem hafa áhuga geta sent fyrirspurnir á [e-mail] 

Í bústaðnum eru öll helstu þægindi s.s. þvottavél, uppþvottavél, örbylgjuofn, gasgrill, borðáhöld fyrir 12 manns, útvarp með CD og sjónvarp með DVD.

Dyrnar að heita pottinum og stiginn upp á svefnloftið

Hvað er betra en að skella sér í pottinn að loknum ævintýralegum degi?

Chopin er mikils metinn

Þegar ég var í Póllandi sumarið 2007, komst ég að því að Pólverjar eru mjög stoltir af Frédéric Chopin og halda nafni hans hátt á lofti. M.a. hafa þeir nefnt alþjóðaflugvöllinn í höfuðborg sinni, Varsjá, eftir tónskáldinu.

Þeir sem leið hafa átt um Chopin flugvöll í Varsjá, kannast við framhlið flugstöðvarinnar

Chopin á peningaseðil

Heimsókn í Auschwitz

Ég hef nokkrum sinnum bent á þetta blogg um heimsókn mína í Auschwits, sumarið 2007. Fjöldi mynda fylgir færslunni, sjá HÉR  Heimsókn sem líður mér aldrei úr minni.

 

Svíi ákærður í Auschwitz máli

Ég kom til A-Þýskalands árið 1980

Árið 1980 fór ég í Interrail-ferðalag með Gussa, vini mínum. Fyrir þá sem ekki vita hvað  Interrail er, þá er það ódýr ferðamáti með lestum um Evrópu. Við Gussi keyptum mánaðar passa fyrir 26 ára og yngri og við ferðuðumst um stóran hluta V-Evrópu, frá Uppsölum í Svíþjóð, til N-Ítalíu, á þremur vikum.

Á leið okkar frá Svíþjóð ákváðum við að taka ferju yfir til A-Þýskalands á leiðinni suður á bóginn. Það var tiltölulega lítið mál að fá vegabréfsáritun til kommúnistaríkisins á bryggjunni í Trelleborg á Eystrasaltsströnd Svíþjóðar.

Þessi u.þ.b. hálfs sólarhrings dvöl í A-Þýskalandi var ógleymanleg. Engu var líkara en við hefðum stokkið til baka í tíma aftur til stríðsára Seinni heimsstyrjaldarinnar.

Við fórum með ferjunni frá Trelleborg til Saschnitz (þar sem rauða blaðaran er). Við komum þangað skömmu eftir miðnætti og enga lest að hafa. Við löbbuðum með troðfulla bakpoka okkar á bakinu til lestarstöðvar bæjarins sem var lítil og gamaldags. Við komum okkur fyrir á gólfi stöðvarinnar því við þurftum að bíða eftir fyrstu lestinni í um 5 klt. og meiningin var að ná dálitlum svefni þarna á gólfinu. Stöðin var mannlaus og þegar við höfðum komið dóti okkar fyrir, ákváðum við að kanna nánasta umhverfið. Vopnaðir verðir með Sjeffer-hunda gættu lestarstöðvarinnar og þegar ég mundaði myndavélina til að smella einna mynd af þeim, þá lyftu þeir höndum og hristu höfuðið og sögðu "Nicht fotografe"... eða eitthvað í þá áttina.

Við þurftum að skipta um lest í Rostock og við spókuðum okkur í miðbænum í 2-3 tíma. Skelfilegt var þar um að litast. Allt virtist grátt og byggingar í niðurníðslu og meira að segja fólkið var grátt og guggið að sjá. Við fengum okkur næringu á veitingastað og fundum að gjóað var á okkur rannskandi augum. Maturinn var vondur og umhverfið subbulegt. Klæðaburður fólksins var gamaldags og efnið í fötunum virtist úr grófu strigaefni.

Á lestarstöðinni, þegar við vorum að yfirgefa Rostock, sáum við ungan mann, sennilega um tvítugt (á okkar aldri) sem greinilega var vinsæll því hópur af ungum hlæjandi stúlkum var í kringum hann. Ungi maðurinn skar sig áberandi úr í klæðaburði miðað við annað fólk; hann var í fagurbláum gallabuxum og gallajakka! Hvílíkur töffari! James Dean Austur Þýskalands.

Á leið okkar út úr landinu, til frelsins í vestri, var stoppað á einhverri landamærastöð. Ekkert merkilegt var að sjá út um lestargluggann, annað en gaddavírsgirðingar. Gussi stakk höfðinu út um lestargluggann með myndavélina á lofti. Þá heyrðust hróp og köll og við sáum hermann í þykkum hnjásíðum frakka með riffil á öxlinni, koma hlaupandi inn í lestina. Við sáum hann olnboga sig í flýti í áttina til okkar í gegnum þvögu af fólki á lestarganginum. Svo stóð hann fyrir framan okkur og skipaði okkur í höstugum tón að fylgja sér út úr lestinni.

Við fylgdum honum út skjálfandi og skíthræddir. Farið var með okkur inn á einhvern kontór og þar beið okkar borðum skreyttur officer. Hann hélt yfir okkur þrumandi ræðu á þýsku sem við skildum ekki, nema síðustu tvö orðin sem við höfðum heyrt áður í Saschnitz: "Nicht fotografe!!"

Þetta var ótrúlega súrealískt, okkur fannst við vera í einhverri bíómynd um Seinni heimstyrjöldina og nasistaforingi væri að yfirheyra okkur. Svo flautaði lestin til merkis um að hún væri að fara

Officerinn hrifsaði myndavélina af Gussa, opnaði hana og dró filmuna út í dagsljósið, henti henni í ruslafötu, lokaði myndavélinni og rétti hana til baka mjög alvarlegur á svip. Bandaði svo hendinni til merkis um að við mættum fara. Vopnaði vörðurinn fylgdi okkur um borð í lestina, sem virtist bíða eftir okkur. Um leið og við vorum komnir inn þá hélt lestin af stað.

Við vorum í hálfgerðu sjokki því við héldum á tímabili að við myndum verða innlyksa í landinu fyrir þá hræðilegu yfirsjón að taka mynd af gaddavír.

Það var ekki síður súrealískt að komast yfir landamærin til V-Þýskalands. Breytingin var ótrúleg á byggingum og öllu umhverfi. Meira að segja veðrið breyttist úr skýjuðu og grámyglu yfir í glampandi sól. Ég er ekki einus inni viss um að ÞAÐ hafi verið tilviljun

Um borð í lestinni var fólk sem hafði leyfi til þess að fara í heimsókn til vesturs. Aðallega var um miðaldra og eldra fólk að ræða. Ég spjallaði við miðaldra mann sem sagðist vera að heimsækja ættingja sína sem hann hafði ekki séð lengi.

Og svo segir Vladimir Putin, í viðtali við NTV-sjónvarpsstöðina að hann saknaði Austur-Þýskalands!

 Putin var útsendari KGB í Dresden meðan kommúnistar réðu Austur-Þýskalandi. Hann hefur sjálfsagt haft það ágætt þarna en öreigarnir sem kommúnistar segjast bera hag fyrir brjósti, eru varla sama sinnis.

Putin saknar Austur-Þýskalands

Viljum við þessa tegund ferðamanna?

Þeir sem ekki vilja hrófla við neinu á hálendi Íslands, hafa alveg rétt fyrir SÉR, af því ÞEIM finnst það. Það er þeirra smekkur og um hann verður ekki deilt. Þeir sem eru ekki á sömu skoðun og verndunarsinnarnir, benda á sitthvað máli sínu til stuðnings og þá helst byggðasjónarmið og þjóðhagslega hagkvæmni af raskinu.

Þegar verndunarsinnarnir reyna að nota þau rök að arðsemi sé af verndun, þá fylgir gjarnan "ef" röksemdunum. "Ef" þetta eða hitt er gert, þá megi hafa miklar tekjur af ferðamönnum á hálendinu.

Þegar "ósnortið víðerni" er aðalmálið í augum verndunarsinna, þá er erfitt að sjá hvernig mikill straumur ferðamanna, með tilheyrandi þjónustu á svæðin, samræmist  ósnortna víðerninu. Og ef engin þjónusta á að vera við ferðamennina í ósnortna víðerninu til að skemma það ekki, hvernig á þá að "græða" á þessum svæðum?

Í dag eru tiltölulega lítið hlutfall erlendra ferðamanna á Íslandi í hálendisferðum, en þó hefur þeim auðvitað fjölgað í hlutfalli við gríðarlega fjölgun ferðamanna hingað á undanförnum árum. Eitthvað mun arðsemin af þeim minnka trúi ég, ef þarf að bjarga þeim úr ógöngum eins og sagt er frá í þessari frétt og slíkt mun örugglega aukast í sama hlutfalli og fjölgun ferðamanna. 

Aukning ferðamanna undanfarið er ljós í myrkrinu, segja margir. En hvernig ferðamenn viljum við hingað? Varla ferðamenn sem hafa kostnað í för með sér, er það?

Ég hef miklar efasemdir um að við eigum að beina ferðamönnum mikið inn á hálendið og er þá sama hvenær ársins það er. Á veturna er raskið örugglega minnst vegna frosts og fanna, en þá er von á illviðrum hvernær sem er, auk lítillar birtu. Á vorin er ófært víðast hvar. Á sumrin er fært en spjöll vegna umferðar veruleg. Á haustin er allra veðra von.

Hálendisferðir er mikil upplifun, það vita allir sem reynt hafa. En ég hef miklar efasemdir um að við eigum að markaðssetja þær eitthvað sérstaklega.

Móðir Náttúra

Bílar festast á hálendinu