Slökkviliðið í veðurútkalli á Reyðarfirði

Austfirðingar hafa baðað sig í blíðviðrinu að undanförnu. Þó ekkert rigni þá eru allar ár og lækir bakkafullir, því enn er snjóforði í fjöllum og víða má sjá fallega fossa í fjallshlíðum, fossa sem maður hefur varla séð áður.

Vætuleysið og hitinn hafa skapað ýmis vandamál, ár flæða yfir bakka sína á hálendinu og grasblettir og annar gróður þarf vökvun.

 

Útkall hjá slökkviliði Fjarðabyggðar, vökvun. Knattspyrnuhöllin í baksýn. Þess má geta að Slökkvilið Fjarðabyggðar er eitt af örfáum atvinnuslökkviliðum á landsbyggðinni. Grundvöllurinn fyrir því skapaðist með tilkomu álversins.

Jökulsá braust í gegnum varnargarð

812 krónur kostar að ganga Samaria gljúfrið á Krít, 15 kílómetra leið - myndir / frásögn

Ég var nýlega staddur á grísku eyjunni Krít í sumarleyfi. Við hjónin ákváðum að fara í gönguferð um Samaria gljúfrið , sem hefur verið þjóðgarður í um 50 ár.

Eftir um 80 mínútna rútuferð frá Sirios Village hótelinu í Chania, vorum við komin í 1250 m. hæð, en þaðan hófst göngutúr dagsins niður Samaria gljúfrið og alla leið til sjávar, um 15 km leið. Á bak við rútuna má sjá Hvítufjöll (e. White mountains). Fararstjórinn kallaði þennan ljósa lit fjallanna; "Limestone", sem ég hygg vera kalksteinn, en hann veðrast fremur auðveldlega af völdum vatns.

 Þarna var hitinn kl. 8 að morgni um 15 gráður og manni fannst það eiginlega frekar svalt eftir að hafa fengið nokkra daga til að venjast 26-30 stiga hita. Hitastigið hækkaði þó fljótt eftir því sem neðar dró í gljúfrinu. Aðgöngumiðinn í gljúfrið kostaði 5 evrur, eða 812 íslenskar krónur. Allir borguðu þetta gjald með glöðu geði, enda sjá allir að fénu er varið til að standa straum af kostnaði við að þjónusta svæðið með t.d. salernisaðstöðu og öryggisgæslu.

Fallhæð fyrstu þriggja kílómetra göngunnar er um 1000 metrar og því er stígurinn (ef stíg skyldi kalla) í óteljandi hlykkjum niður snarbrattan gljúfurvegginn.  Hitinn var aldrei óbærilegur í gilinu, því ágæt gola strauk vangan reglulega og tré og fleira gáfu ágætan skugga víðast hvar. Hvíldarstaðirnir (rest-stoppin) voru á um hálftíma fresti í brattasta og erfiðasta hluta gljúfursins. Á þeim var ferskt rennandi vatn úr fjallalæk, til ókeypis neyslu fyrir þyrsta göngugarpa. Bekkir og borð voru í skugga krónumikilla kastaníu og furutrjáa. Bannað er að reykja í gljúfrinu, nema á hvíldarstöðunum vegna eldhættu.

Fararstjórinn enskumælandi, hin gríska Georgia, varaði okkur við ýmsum hættum á leiðinni og að gera bara eitt í einu á göngunni, þ.e. til dæmis þegar maður gengur, þá er maður BARA að ganga, en ekki að skoða líka eða taka myndir. Það er ekki gott að slasa sig í gljúfrinu, því nokkurn tíma tekur að koma fólki til bjargar, þar sem ómögulegt er að koma vélknúnum farartækjum við. Ef þú slasast... þá er þetta "sjúkrabíllinn", asninn sem kemur þér til bjargar. Eflaust finnst mörgum þetta rómantískt en raunveruleikinn er fljótur að kippa fólki niður á jörðina þegar slys ber að höndum.

Spaugarar hafa sett þetta sprek undir, eins og það varni því að kletturinn velti niður hlíðina.

"Stórkostleg hætta!! Gangið hratt framhjá"

Þetta "öryggisnet" fyrir fallandi grjóti veitti enga sérstaka öryggistilfinningu

Slökkvistöð framundan

... engin slökkviliðsstjóri. Hér verða allir að hjálpa til ef eld ber að höndum.

Víða var stórkostlegt útsýni

 

Oft var "stígurinn" bara óljós slóði í stórgrýttri urð uppþornaðs árfarvegar. Hamraveggirnir eru allt að 400 metra háir.

Hví skyldi ekki vera hægt að bjóða upp á svona ferðir í Hafrahvammagljúfur neðan Kárahnjúkastíflu? Kláfur niður stífluvegginn norðanmegin og stigi upp einhversstaðar neðar á fallegum stað.

Það er með ólíkindum hvernig tré ná að skjóta rótum. Hér vex kastaníutré út úr klettavegg. Seint verður það að voldugu tré, trúi ég.

Þarna takast eiginlega á stálin stinn, þó þetta sé tré og grjót

Krítversk villigeit í útrýmingarhættu (Krí-krí), á griðarstað í Samaria- gljúfrinu. Þessi varð á vegi okkar, ráðvilt og óttasleginn þegar hún sá okkur, en skokkaði svo í burtu léttfætt en fótviss í urðinni.

Hvíldarstaður, (rest-stop). Elstu furur gljúfursins eru um 2000 ára gamlar. Þegar þessi spíraði úr jörð, var Jesú í vöggu, ekki svo langt frá þessum stað.

Mörg fögur blómin vöktu áhuga ljósmyndara

Hvítufjöll eru kalksteinsfjöll sem auðveldlega veðrast í rigningum. Hér má sjá upp eitt hliðargljúfrið.

Ýmsar skemmtilegar jarðmyndanir má sjá í gljúfrinu. Krít er gömul eldfjallaeyja á flekamótum Afríku og Evrópu en fjöll eyjunnar eru þó að mestu fellingafjöll, líkt og Alparnir.

Hér má sjá nærmynd af einu hraunlaganna. Þykktin er u.þ.b. 7-8 cm.

Hér er gljúfrið farið að þrengjast all svakalega

Mjósti hlutinn, 3-4 metrar, 400 metrar upp

Þegar göngunni loks lauk, 6 klukkutímum eftir að hún hófst, varð þreyttum ferðalöngum þetta fögur sjón.

Við gátum varla beðið með að skutla okkur í silfur tæran og svalan Líbíu- sjóinn og skola af okkur ferðarykið og svitann...

 

... fyrst eina af þessum einbeitta ljósmyndara, og svo útí... Splash!!! mmm..

Greiða gjaldið með glöðu geði

Íbúðalánasjóður varðaði veginn

Menn deila um orsök og afleiðingu bankahrunsins 2008.

Að mínu mati var orsökin firring bankaeigenda og stjórnenda þeirra. Ekki bara hér á Íslandi, heldur um allan hinn vestræna heim og  þó víðar væri leitað.

Alþingismenn nánast allir, að sjálfsögðu undanskyldum þingmönnum VG, kynntu undir firringuna í ræðu og riti. Fjölmiðlar tóku að mestu svikalaust undir. Og að lokum var það almenningur sem fullkomnaði glæpinn með neyslu sem hann tók að láni.

Íbúðalánasjóður starfaði í þeim anda sem ríkti í þjóðfélaginu á þessum tíma og átti erfitt með að slíta sig frá græðgisvæðingunni sem grafið hafði um sig í huga fólks, þar sem mottóið var "Allt fyrir ekkert!", eða því sem næst.

Bankarnir biðu átekta. Þeir fóru ekki á fullt skrið á húsnæðismarkaðinum, með gengdarlausum auglýsingum um ágæti penninganna sem þeir voru tilbúnir að rétta ÞÉR á afar hagstæðum kjörum, fyrr en íbúðalánasjóður hafði varðað veginn. Auk þess áttu allir að verða ríkir á hlutabréfakaupum og þess vegna var kjörið að lána fyrir kaupum á þeim. Lán var veitt til alls, sama hversu vitlaus hugmynd lá að baki.

Allir hljóta að sjá að það græða ekki allir nema raunveruleg verðmætaaukning eigi sér stað. Það er engin verðmætaaukning fólgin í því að fjárfesta í einhverju sem gengur ekki upp, þ.e. skilar ekki með einhverjum hætti til baka, aurunum sem fóru í verkefnið.

 

90% lánunum ekki um að kenna

Af hverju ekki "fjallkall"

Hvar er jafnréttið?

Sigurður Þór Guðjónsson, bloggari og fésbókarvinur benti á þetta í dag.

Feministum er eitthvað illa við fjallkonuna og segja hana "staðlaða ofurþjóðlega ímynd" og spyrja; "Er þetta eitthvað sem við eigum að viðhalda, er þörf á þessum fígúrum í upplýstu 21. aldar samhengi?" Sjá HÉR 

Ég held að það sé leiðinlegt að vera feministi

Selma Björnsdóttir fjallkonan í ár

Augljós skýring á þessu

Jæja... nú hef ég ekkert bloggað í um 10 vikur. Ágætt að hvíla sig á þessu öðru hvoru, en ég hef nú bloggað reglulega í rúm 6 ár. Ég fékk eiginlega samviskubit þegar ég sá að 20-30 manns kíkja daglega að jafnaði á síðuna mina.... og ekkert nýtt blogg!

Feisbúkkið hefur komið dálítið í staðinn þessar vikurnar og reyndar nota ég það að hluta til í samskiptum við ökunema mína. Brandarann hér að neðan sá ég einmitt á facebook í gær og fannst tilvalið að hnýta hann við þessa frétt um að konum sé að fjölga í áfengismeðferð.

Ástæðan er auðvitað sú að í seinni tíð hefur framleiðendum dömubinda tekist að gera þau svo rakadræg, að konurnar þorna í kverkunum.

Konum fjölgar í áfengismeðferð

Fyrsti löggubíllinn á Snæfellsnesi

Faðir minn var lögregluþjónn í Stykkishólmi árin 1965-1969. Lögreglan á Snæfellsnesi hafði þá ekki haft sérstaka lögreglubíla til umráða, en 1965 eða 66 komu tveir eða þrír svona, í Stykkishólm, Grundarfjörð og gott ef ekki einn á Ólafsvík líka.

Þarna stendur faðir minn við nýkominn löggubílinn. Ég þvældist víða í ævintýralegum ferðum um Snæfellsnesið með honum pabba á þessum bíl. Þessi var bara með afturhjóladrif en mig minnir að Grundarfjarðarbíllinn hafi haft drif á öllum.

Freddie Ljungberg

Því var lengi haldið fram að hinn sænski Freddie Ljungberg, miðvallarleikmaður Arsenal, væri samkynhneigður. Svo mun ekki vera. Hann hefur þó verið einskonar "Gay-Icon", sennilega vegna áhuga hans á fötum, e.t.v. svipað og David Beckham, en hommar lyfta víst brúnum þegar þeir bera hann augum.

Samkynhneigð er víst nokkuð algeng meðal knattspyrnukvenna. Vinkona mín hér að austan æfði fótbolta á árum áður þegar hún var við nám í höfuðborginni. Eftir nokkrar æfingar komst hún að því að næstum allar stelpurnar í liðinu voru samkynhneigðar. Hún skipti um lið. Ekki vegna þess að hún hafði fordóma gagnvart samkynhneigðum, heldur einfaldlega vegna þess að henni fannst hún ekki passa inn í hópinn.

Ekki hægt að vera hommi í fótbolta í dag

Dulgrænn litur? Lítill og lítt nýttur fiskur áður

 Niðurstöður um ástand fiskistofna og landrofs eru nokkurra mánaða gamlar og þessar upphrópanir núna er pólitískt upphlaup vinstrimanna í aðdragandi komandi kosninga. Nú spretta þeir fram, hver af öðrum og segja; "sko, ég sagði þetta!" og fá sjálfsagt einhver atkvæði út á það.

Ég hef nú ekki haft Lagarfljót fyrir augum mér daglega en sennilega að meðaltali vikulega í 23 ár. Ég man ekki eftir því að liturinn á fljótinu fyrir virkjun hafi nokkurn tíma verið "dulgrænn". Ljós steingrár, kaldur og líflaus hefur liturinn verið, ekki ósvipaður litnum í Blöndu. Ég var á leiðinni til Egilsstaða frá Reyðarfirði í morgun þegar þessi frétt var lesin í útvarpinu. Farþeginn í bílnum hjá mér hló við þegar hann heyrði þessa lýsingu, en hann er fæddur og uppalin á bökkum fljótsins

Talað er minnkandi fisk í fljótinu. Góð vinkona mín hér á Reyðarfirði er einnig  ættuð og alin upp á bökkum Lagarfljóts. Hún sagði mér að stundum hefðu netastubbar verið lagðir í fljótið til að fá bleikju í reyk. Ekki var hægt að nýta fiskinn öðruvísi, því ferskur var hann bragðvondur, ræfilslegur og glær, auk þess sem aldrei hefði verið nein veiði að ráði í fljótinu. Aflatölur frá ýmsum stöðum úr fljótinu fyrir virkjun voru á bilinu 30-150 fiskar á ári svo söðullinn er nú ekki hár úr að detta. Því fer þó fjarri að fiskurinn sé horfinn.

  Það er lítil eftirsjá í fiskinum, en öðru máli gegnir um annað í lífríkinu, s.s. fugla. Ekkert bendir þó til enn sem komið er að þeim hafi farið fækkandi vegna breytinga í fljótinu. Mælingar hafa þó sýnt að hávellu hafði fækkað á tímabili, en sveiflur hafa alltaf verið miklar í þeim fuglastofni á fljótinu, auk þess sem hávellinu hefur fækkað mikið á landinu öllu og hafa fræðingar leitt að því getum að hlýnandi veðurfari sé um að kenna.

Landbrot er líklega heldur meira en búist var við, en 24% bakka fljótsins, sem eru að mig minnir um 150 km. langir til sjávar, hafa orðið fyrir áhrifum þess. Að mestu litlum þó og ekki ýkja alvarlegum nema á örfáum stöðum. Mest eru áhrifin neðarlega í fljótinu.

Það er ámælisvert ef Landsvirkjun hefur ekkert gert til mótvægis við breytingar á fljótinu, en væntanlega stendur það til bóta eftir þessar fréttir, þó ýkjukenndar séu.

Viðbót: Í matsskýrslu LV frá árinu 2004 HÉR , segir eftirfarandi:

"Landbrot með Lagarfljóti er nú mjög misjafnt. Milli Lagarfoss og Steinboga er það mjög takmarkað og staðbundið en það er hinsvegar talsvert á flatlendinu neðan við Steinboga þar sem áin er mjög bugðótt."

Þetta eru niðurstöður rannsókna áður en virkjunin tók til starfa. Það má því með góðum rökum draga í efa að núverandi landbrot sé allt tilkomið vegna hennar.

„Vatnasvæðið verulega laskað“

Kosning um hundahald

Fyrir þó nokkuð mörgum árum var íbúakosning í Reykjavík um hvort leyfa ætti hundahald. Lítil þátttaka var í kosningunni og hundahald var bannað. Þorri fólks á ekki hunda þó flestum líki við þá, en málefnið stendur þeim ekki nægilega nærri til að mæta á kjörstað. Þeir sem láta sig varða svona mál á annað borð, skiptast í tvær heitar fylkingar, með og á móti.

Í skoðanakönnun einhverjum mánuðum eftir kosningar kom í ljós að meirihluti borgarbúa vildi leyfa hundahald. Hinir heitu andstæðingar hundahalds í borginni höfðu sitt fram, því þeir mættu á kjörstað.

Mikill meirihluti þjóðarinnar (63%) lét sig lítið varða skoðanakönnun ríkisstjórnarflokkanna um tillögur hins ólöglega kosna stjórnlagaráðs og mætti ekki á kjörstað. Af þeim sem mættu, (37%) vildi ágætur meirihluti leggja tillögur stjórnlagaráðs til grundvallar að nýrri stjórnarskrá. Þessi meirihluti verður þó seint kallaður meirihluti þjóðarinnar, því einungis um fjórðungur kosningabærra manna sagði "já" við tillögunum, sem vel að merkja voru ekki bindandi heldur einungis ráðgefandi.

Þeir sem vilja fara sér hægt í breytingum á stjórnarskrá eru sakaðir um að vilja alls ekki breyta neinu. Það er alrangt en ríkisstjórnarflokkarnir í andaslitrum sínum hanga á málinu í von um vinsældir. Það voru jú kjósendur þeirra sem voru í miklum meirihluta þeirra sem mættu á kjörstað í skoðanakönnuninni.

Þorvaldur Gylfason er svo sér kapituli í málinu. Hann talar um svívirðingu og valdarán ef þingið samþykki ekki tillögur stjórnlagaráðs. Hann telur að "þjóðarviljinn" sem honum er tíðrætt um, þ.e. fjórðungur þjóðarinnar sem sagði "já" við almennt orðuðum, óljósum og villandi spurningum, skili sér til hans (Lýðræðisvaktarinnar) í kosningunum í vor. Ég hlakka til að sjá viðtöl við hann eftir kosningarnar. Það verður fróðlegt að heyra útskýringar hans á hroðalegri útreið.

Leiðrétting: Þessar þátttökutölur, 63 og 37% eiga við um kosninguna til stjórnlagaþings. Kosningin um tillögurnar skreið rétt yfir 50% og samþykkir voru um þriðjungur kjósenda. Að öðru leyti stendur pistillinn fyrir sínu.

Skylda þingmanna að greiða atkvæði

Clinton-brandarar

Það má finna marga ágæta Clinton-brandara á netinu. Hér koma tveir.

Biður hæstarétt að snúa lögum við