Hún kann ekki að skammast sín

.... og sennilega verður henni ekki kennt það úr þessu.

Ekki kann pabbi hennar það, það kemur berlega í ljós í þáttum hans á ÍNN.

"Sjaldan fellur eplið langt frá eikinni"

Svandís segir ekki af sér

Hvar endar Sigmundur?

Ég hef verið að fylgjast með Sigmundi Erni Rúnarssyni, í samabnadi við pólitík.

Sigmundur Ernir, mun ganga í "Sjálfstæðisflokkinn"

Punktur og basta

Tilbúinn að mynda nýja ríkisstjórn um atvinnumálin

"Austurglugginn", vaxandi fréttamiðill

Austurglugginn , - austfirskur fréttamiðill, er vaxandi fréttamiðill að mínu mati.

Í viðtali við blaðið (og netmiðilinn), segir Gísli M. Auðbergsson, lögmaður og eigandi austfirsku lögmannsstofunnar  Réttvísi , eftirfarandi:

[að það sé] ljóst að lög um kosningar til stjórnlagaþings hafi verið illa samin. Hefði Hæstiréttur ekki ógilt kosningarnar hefði það rýrt tiltrú Íslendinga á kosningakerfinu.

Viðtalið er HÉR

Óheppilegt að skipa fulltrúa

VG-liði, sem studdi álver og virkjun

Ásmundur Páll Hjaltason var í framboði fyrir Biðlistann í Fjarðabyggð í sveitarstjórnarkosningunum árið 2002. Ásmundur Páll var í öðru sæti listans og kom oft inn sem varamaður fyrir Helga Seljan, sjónvarpsmann. Þegar Helgi hvarf á braut á vit frægðarinnar, tók Ásmundur við sem oddviti listans.

Nafn listans var skírskotun í bið Austfirðinga eftir stóriðju og þegar aðstandendur framboðsins tilkynntu um þátttöku sína í kosningaslagnum árið 2002, tóku þeir með táknrænum hætti fyrstu skóflustunguna að álveri á Reyðarfirði og reistu minnisvarða um brottflutta Austfirðinga.

Biðlistinn var skammlífur, því hann kom engum manni inn í kosningunum 2006. Slagorð þeirra var "Hagsmunalisti fólksins", en gráglettni örlaganna hagaði svo til að fólkið vildi ekki flokkinn. Ásmundur lagði mikla áherslu á í kosningabaráttunni 2006, að sveitarstjórnarmál ættu ekki að snúast um tölur og uppgjör, heldur um fólk og þjónustu við það.

Í ljósi þessa, kemur eflaust mörgum á óvart að eindregin stuðningsmaður stóriðju á Austurlandi, skuli hafa gengið í VG, sem hefur alla tíð barist með kjafti og klóm gegn hinu gæfusama framfaraspori, að virkja orku í landsfjórðungnum til atvinnusköpunar í Fjarðabyggð. En þó var það auðvitað ákveðin vísbending um það hvar hann ætti heima í pólitík, að rekstur sveitarfélaga ætti ekki að snúast um afkomutölur.

 E.t.v. hefur Ásmundur haldið að hann fengi brautargengi í pólitík, með því að ganga í Vinstri græna. Nú er fullreynt með það.

Formaður svæðisfélags VG hættur í flokknum

Nokkur mikilvæg atriði um stjórnlagaþing

Ég afritað texta úr skjali sem ég var að lesa. Er hægt að vera ósammála þessu? 

Jóhanna Sigurðardóttir Dýrafjarðarfari og hyski hennar kasta þessa dagana á milli sín og í fjölmiðlana nokkrum fráleitum forsendum og fullyrðingum um hið ógæfulega stjórnlagaþing sitt. Ein er, að bankahrunið megi að einhverju leyti rekja til stjórnarskrárinnar. Orsakir bankahrunsins eru alkunnar: Fámenn klíka fjárglæframanna undir forystu Baugsmanna, sem starfaði eftirlitslaust vegna yfirráða yfir fjölmiðlum og hagsmunatengsla við stjórnmálamenn, tæmdi bankana, svo að þeir voru óviðbúnir hinni alþjóðlegu fjármálakreppu, jafnframt því sem grannþjóðir okkar gerðu illt verra.

Önnur fráleit fullyrðing er, að þjóðin verði á einhvern hátt svipt valdi sínu til að breyta stjórnarskránni, sé horfið frá hinu vanhugsaða stjórnlagaþingi Jóhönnu. Í fyrsta lagi hefði slíkt þing aðeins samþykkt tillögur til Alþingis, en ekki getað breytt stjórnarskránni upp í sitt einsdæmi. Það er Alþingis að breyta stjórnarskránni, síðan er það rofið, og nýtt Alþingi samþykkir síðan breytingarnar, og þá öðlast þær gildi. Í öðru lagi leiðir einmitt beint af þessu, að stjórnarskrárbreytingar eru ætíð bornar undir þjóðina, og þarf ekki stjórnlagaþing til.

Þriðja fráleita fullyrðingin er, að þjóðin vilji stjórnlagaþingið, sem Hæstiréttur ógilti kosninguna til í gær, 25. janúar. Í skoðanakönnunum kemur í ljós, að mjög fáir vilja þetta þing eða hafa á því áhuga. Órækasti vitnisburður er samt, að aðeins um 30% landsmanna tóku þátt í kosningunum til þess. Á bak við þann frambjóðanda, sem fékk flest atkvæði, var því aðeins brot landsmanna. Á bak við þá 25 menn, sem náðu kjöri, er vitanlega aðeins nokkur hluti þeirra 30%, sem þátt tóku í kosningunum. Þetta fólk var umboðslítið, áður en Hæstiréttur ógilti kosningu þess. Nú er það umboðslaust.

Morgunblaðið gerði fyrir röskri hálfri öld iðulega gys að „Þjóðinni á Þórsgötu eitt“, þar sem skrifstofa Sósíalistaflokksins var, en hann talaði jafnan í nafni þjóðarinnar og gaf raunar út blað, sem hét Þjóðviljinn. Naut flokkurinn samt ekki nema stuðnings fimmtungs landsmanna, þegar best lét. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir benti á það í Háskólabíói í upphafi bankahruns, að þeir, sem þar væru staddir, væru ekki þjóðin, en fyrir þá réttmætu ábendingu voru gerð hróp að henni.

Þjóðin er vitanlega ekki einhver minni hluti, hvort sem hann er hinn örsmái minni hluti, sem kaus 25-menningana á stjórnlagaþing, eða þau 30%, sem tóku þátt í kosningunni til þingsins. Raunar er þjóðin ekki heldur meiri hluti þeirra Íslendinga, sem hafa kosningarrétt hér og nú. Þjóðin er ekki aðeins einhver minni hluti og meiri hluti hér og nú, heldur hlýtur þetta að vera samheiti yfir Íslendinga fyrr og síðar, liðnar, lifandi og komandi kynslóðir. Þetta er sú heild, sem Egill Skallagrímsson, Halldór Kiljan Laxness. við, sem nú erum uppi, og komandi kynslóðir geta talið sig til.

Þjóðarhugtakið hlýtur því að vísa til almennra og varanlegra hagsmuna Íslendinga á framfarabraut þeirra. Það felur í sér virðingu fyrir fortíðinni og von um framtíð. Þjóðarhugtakið skírskotar til almennrar sáttar um þau lögmál, sem best hafa reynt til að ryðja framfarabraut okkar og gera hana að öðru leyti greiðfærari. Þessi lögmál eru aðallega tvö, og hafa vestrænar þjóðir lært þær á langri og erfiðri göngu sinni.

1. Takmarka verður valdið, svo að það verði ekki misnotað.
2.  Veita verður einstaklingum svigrúm til að leita hamingjunnar og þroskast hverjum eftir sínu eðli.

Í aðalatriðum gegnir íslenska stjórnarskráin því hlutverki sínu prýðilega að takmarka valdið og veita einstaklingum svigrúm til þroska. Ég tel hins vegar, að einhvern tíma þurfi að breyta nokkrum ákvæðum hennar, þótt ekkert liggi sérstaklega á nú: skilja að ríki og kirkju, leggja niður forsetaembættið með öllu þess tildri og prjáli og takmarka betur skattlagningar- og seðlaprentunarvald ríkisins. Vel er hins vegar í stjórnarskránni séð fyrir málfrelsi, félagafrelsi og atvinnufrelsi, sem allt eru mjög mikilvægar tegundir frelsis, þótt okkur hætti til að taka þeim sem sjálfsögðum.

Enginn maður hefur skrifað af betri og dýpri skilningi um stjórnarskrármál á okkar dögum en James M. Buchanan, Nóbelsverðlaunahafi í hagfræði 1986, og mættu hugmyndir hans verða okkur leiðarljós um hugsanlegar stjórnarskrárbreytingar.

 

Útsend kjörbréf teljast ógild

Úps... sorrý

5-600 miljónum sturtað niður í klósettið og það á bara að biðjast fyrirgefningar á því.

Fótgönguliði samfylkingarinnar er sendur út af örkinni með þessa beiðni. Á sama tíma stendur Jóhanna, foringi fótgönguliðans, í ræðustól á Alþingi, afmynduð í framan af bræði að skamma þingmenn í salnum fyrir að gagnrýna undirbúning og framkvæmd kosninganna.

Þessum sama fótgönguliða, Róberti Marshall, finnst klúðrið við Landeyjarhöfn líka allt í lagi. Téður fótgönguliði "eignaði" sér heiðurinn af þeirri framkvæmd í auglýsingum um ágæti sitt fyrir síðustu alþingiskosningar.

Biður þjóðina afsökunar

Einn maður

Íslendingar eru vanir því að forsetaembættið sé upp á punt og þess vegna hafa margir efasemdir um réttmæti þess að halda úti þessu dýra eins manns embætti, þar á meðal ég.

En nú ber svo við að rödd forsetans er sú eina úr stjórnsýslunni, sem kemur málstað íslenska ríkisins á framfæri í útlöndum. Hver sá þetta fyrir?  

"Mállausa mannafælan", forsætisráðherraónefnan, Jóhanna Sigurðardóttir, er alls ófær um að tjá sig við erlenda fjölmiðla. Reyndar telja margir að þó hún gæti, þá vilji hún ekki halda málstað okkar á lofti erlendis. Hún er fyrst og fremst áhugasöm um að styggja ekki ESB í Icesave- málinu og koma samningum í höfn, "farsællega", til að að vinna sér inn prik í innlimunarferlinu sem nú þegar er hafið.

Brown ætti að biðjast afsökunar

Hvar er myndbandasmiðurinn Lára Hanna nú?

Ég hef fylgst með pólitík í rúm 30 ár og hef aldrei orðið vitni að öðrum eins hroka og yfirlæti stjórnarþingmanna, gagnvart fréttamönnum og núverandi stjórnarþingmenn hafa sýnt að undanförnu. Ítrekað neita þeir að svara fréttamönnum og labba snúðugir á braut.

Ögmundur jónasson sagði í kvöldfréttum Stöðvar 2 í kvöld  eitthvað á þessa leið: Afhverju spyrjið þið ekki að einhverju öðru sem skipti máli. Ég hélt satt að segja að stjórnmálamenn veldu ekki sjálfir, hvers þær væru spurðir. Þetta er sjálfsagt hið "Nýja Ísland".

Lára Hanna Einarsdóttir, "ofurbloggari", eins og hún er kölluð, birti frægt myndband, sem sýndi Geir Haarde á þennan hátt, þ.e. pirraðan og strunsa burt frá fréttamönnum. Hluti þess myndbands var upptaka án vitundar Geirs. Það var svo G. Pétur Matthíasson, fyrrverandi fréttamaður RUV, sem tók upptökuna ófrjálsri hendi, m.ö.o. stal hann efni frá fyrrum vinnuveitanda sínum, sem Lára Hanna notaði svo á bloggsíðu sinni. 

Svo alvarlegt þótti athæfi G. Péturs, að útvarpsstjóri sendi starfsfólki sjónvarpsins bréf, dags. 25. nóv. 2008, en þar sagði m.a.:

 

"Nú hefur það því miður gerst að fyrrverandi fréttamaður RÚV hefur tekið ófrjálsri hendi upptöku sem hann sjálfur taldi ekki ástæðu til að nota á sínum tíma en frumbirtir nú á bloggsíðu sinni löngu síðar, - jafnvel bút þar sem augljóst má vera að viðmælandinn vissi ekki að upptaka væri í gangi."

Hvers vegna G. Pétur Matthíasson sætti ekki opinberri ákæru fyrir verknaðinn, er mér hulin ráðgáta. . Enn fremur segir í bréfinu:

Þetta er að mínu viti svo ómerkileg og óheiðarleg framganga að ekki verður við unað, - fyrir nú utan að brjóta á ýmsum hagsmunum RÚV, þ.m.t. eignarrétti og höfundarrétti. Ég hef því ákveðið að gefa viðkomandi sólarhrings frest til að skila þeim gögnum sem hann tók í heimildarleysi frá Ríkisútvarpinu og biðjast opinberlega afsökunar á framferði sínu. Að öðrum kosti verður málið afhent lögmanni RÚV til meðferðar.

Lára Hanna þarf ekki að leita fanga hjá þjófi til að skeyta saman myndbandi af dónalegum stjórnmálamönnum, eins og hún gerði þegar hún fékk efni frá G. Pétri Matthíassyni. Hún þarf bara að ýta á "Rec"þegar viðtöl birtast í ljósvakamiðlunum, við Jóhönnu Sig, Steingrím, Ögmund... ah, ég nenni ekki að telja upp allt þing og ráðherralið ríkisstjórnarinnar.

Þingflokksfundi VG lokið

Lilja á sér tvífara

VG-liðum þykkir skynsamlegt að leyna kjósendum sínum hvað fer fram innan flokksins. Það rímar ekkert sérlega vel við "allt opið, gegnsætt og upp á borðum", en með slíkum slagorðum voru kjósendur lokkaðir til fylgis við ríkisstjórnarflokkana.

Lilja Mósesdóttir á sér tvífara, eins og sést á myndinni hér að neðan.

Vildu ekki birta minnisblaðið

Sömu vinnubrögð gagnvart Davíð Oddssyni

Í stjórnartíð Geirs og Ingibjargar, margítrekaði Davíð Oddsson þáverandi seðlabankastjóri, aðvörunarorð sín um stöðu bankanna. Hatrið á Davíð frá vinstri vængnum gerði það að verkum að ekki var hlustað á aðvörunarorðin.... af því hann sagði þau.

Geir Haarde þorði ekki að rugga bátnum í hinu eldfima stjórnarstarfi... hann vildi ekki styggja vinstrimenn. Það voru alvarlegustu mistök Geirs sem forsætisráðherra.

Lilja Mósesdóttir segir: "...mér finnst oft sem að mál sem ég hef haldið á lofti hafi liðið fyrir að það var ég sem lagði þau fram og talaði fyrir þeim."

Hið rétta eðli forystumanna vinstrisinnaðs fólks á Íslandi hefur berlega komið í ljós. Þetta kemur mér ekki á óvart, enda orðinn fimmtugur og man tímana tvenna. Það er skiljanlegt að yngri kjósendur hafi ekki áttað sig.

Vonandi gera þeir það núna.

Lilja: „Var vöruð við rætni“