Verkalýðsfélag á villugötum

 AFL  Starfsgreinafélag er þriðja fjölmennasta verkalýðsfélag landsins í dag – á eftir Eflingu og VR. Stærð félagsins skýrist af víðtækum sameiningum verkalýðsfélaga á Austurlandi síðustu ár og miklum uppgangi í atvinnulífi í fjórðungnum.

AFL stendur nú fyrir fundaherferð þar sem formaðurinn og aðrir forystumenn félagsins munu á næstu vikum fara á vinnustaði og halda almenna fundi með félagsmönnum og leita samráðs um stefnumótun félagsins. Í auglýsingu sem birtist í "Dagskránni", sem er sjónvarps og auglýsinga-vísir fyrir Austurland segir m.a. eftirfarandi:

Forysta AFLs vill leggja áherslu á að sátt náist í þjóðfélaginu og að við sameinumst um:

• Að verja velferðarkerfi sem tekið hefur áratugi að byggja upp
• Að hrista af okkur frjálshyggjupestina sem hefur sýkt innviði þjóðfélagsins
• Að efna til umræðu um endurskoðun grunnþátta samfélagsins
• Að þeir sem hafa orsakað hrun efnahags þjóðarinnar verði kallaðir til ábyrgðar

Verkalýðsfélög eiga ekki að berjast í hugmyndafræðilegri stjórnmálabaráttu, allra síst ef þau vilja grundvalla starf sitt á sátt meðal félagsmanna sinna. Vill fólks sjá slagorð hjá verkalýðsfélagi eins og:

• Að hrista af okkur sósíal-demókratísku pestina sem tíðkast í VG

Ég segi nei, þó ég gæti vel tekið undir þetta slagorð. Verkalýðsfélög eiga að berjast fyrir launakjörum og réttindum félagsmanna sinna. Ef forystumenn AFLs vilja koma pólitískum sjónarmiðum sínum á framfæri, þá eru aðrir vettvangar betur til þess fallnir en verkalýðsfélagið sem þeir eru kosnir til forystu fyrir. Ég efast um að allir þeir sem kusu Hjördísi Þóru Sigurþórsdóttur til formanns í AFLi á sínum tíma, hafi reiknað með að hún auglýsti markmið félagsins á þennan hátt.

Ég mun beina félagsgjöldum mínum til annars verkalýðsfélgs hér eftir.