Enn einn besservisserinn

Hrokafullir spjátrungur veður uppi og segir öllum..... nei, "selur öllum";

"Sko, ég vissi hvernig í öllu lá... ég sagði þetta"

Skrifar metsölubók og fer svo hróðugur í sjónvarpsviðtal.

Hlutirnir voru gerðir á svipaðan hátt hér og annars staðar. Eini munurinn var sá að ríkissjóður Íslands var of lítill til að borga skuldir óreiðumannanna. Reyndar var hér slatti af mönnum, aðallega af vinstrivæng stjórnmálanna, sem vildi ólmur fá að borga fyrir óreiðuna. Þjóðin naut aðstoðar Forseta Íslands við að slá á puttana á þessum mönnum.

Sama sagan er um veröld víða. Þessi brandari er ekki sér íslenskur

Hlegið að Íslendingum

Páll Baldvin Baldvinsson og Skólaljóðin

Í Kiljunni",bókmenntaþætti Egils Helgasonar 23. feb. s.l. fór Páll Baldvin Baldvinsson hamförum yfir bókinni "Skólaljóð"  sem flestir muna eftir úr grunnskóla, a.m.k. þeir sem komnir eru á fertugs aldur og eldri. Bókin var gefin út árið 1964 og myndskreytt listilega af Halldóri Péturssyni.

Kolbrún Bergþórsdóttir og Páll Baldvin voru á öndverðu meiði að venju og oft hefur verið gaman að hlusta á mál þeirra og mismunandi skoðanir. Allir vita að Páll er vinstrisinnaður, en vinstri stækjan af honum og ofstækið í umfjöllun sinni um "bláu bókina", en með þeirri nafngift vísar hann í að kennarinn sem safnaði þessum ljóðum saman í bókina, var sjálfstæðismaður, var hreint út sagt með ólíkindum.

Kolbrún kom auðvitað inn á það sem nánast allir Íslendingar vita, að þetta er ein minnisstæðasta bókin úr grunnskólagöngu barna á Íslandi og að mörgum þyki afar vænt um bókina.

Þennan Kiljuþátt má sjá HÉR , fyrir þá sem ekki sáu þessu ósköp.

"Svona eru vinstrimenn í dag", hefði sjálfsagt hrokkið út úr Jóni Ársæli Þórðarsyni. En auðvitað hefur svona skapgerð blundað í mörgum þeirra frá upphafi vega.

Þór Whitehead og Jón Ólafsson

Jón Ólafsson, sagnfræðingur, fær háðuglega útreið í hinni afar vönduðu og merkilegu bók Þórs Whitrheads, "Sovét-Ísland, óskalandið".

Á bloggsíðu sinni, http://www.jonolafs.bifrost.is/ reynir Jón auðvitað að bera í bætifláka fyrir umdeild vinnubrögð sín og það er eðlilegt, enda starfs og fræðimannsheiður hans í veði.

Ég setti inn athugasemd á þetta blogg hans, sem ég afrita hér inn á bloggsíðu mína:

Ef einhver hefur verið rassskelltur, er það Jón Ólafsson, með ónákvæmum vinnubrögðum sínum.(svo vægt sé til orða tekið)

Reyndar er það svo, að það er ekki hvað Jón segir og skrifar, heldur hitt, hverju hann kýs að sleppa.

Á bloggi Egils Helgasonar (um gagnrýni Jóns á Þór)  eru á fjórða tug athugasemda frá fólki sem ekki hefur lesið bók Þórs Whiteheads, en tekur gagnrýnislaust undir ámáttlega réttlætingu hans (Jóns Ólafssonar) um forkastanleg vinnubrögð sín. Í þessum pistli  segir Jón Ólafsson:

“Segjum að námi í íslenskum menntaskóla væri lýst sem þjálfun í íþróttum og vélritun. Það er ekki ólíklegt að maður hefði tilhneigingu til að leiðrétta slíka fullyrðingu, jafnvel halda því fram að menntaskólanám á Íslandi væri alls ekki þjálfun í íþróttum og vélritun heldur fyrst og fremst bóklegt nám í nokkrum kjarnagreinum.”

Þetta er verulega aum samlíking og ég kalla hana hreinlega heimskulega.

Þór Whitehead greinir frá ÖLLUM “kúrsum” sem íslenskir komúnistar tóku í byltingarskólum í Moskvu, en sleppir ekki úr eftir hentugleikum. Á bls. 93 í bók Þórs, segir eftirfarandi:
“Kennslustundir í Lenínskólanum 1933-1934 skiptust svo:
Hagfræðikenning kommúnismans, saga Kommúnistaflokks Sovétríkjanna og Lenínismi, 260 stundir hver grein. Saga Kominterns og kommúnistaflokks heimalandsins, 232 stundir, alls 1012 stundir. Námsþátturinn; skipulagning flokksstarfs krafðist 161 stundar, þar af 40 stundir í neðanjarðarstarf. Skipulagsstarf, þ.e. bókleg herfræði, skotfimi og meðferð vopna, 110 stundir. Verkalýðsstarf, 85 stundir.
…. Jón Ólafsson hefur fullyrt um þetta skyldunám íslenskra og annarra Lenínskólanema að “engar heimildir” hefðu fundist um neðanjarðarstarfsemi “eða þjálfun íslenskra kommúnista til slíkra verka” ”

Helstu fræðimenn á Norðurlöndum [samanb. doktorsritgerð sem Þór vitnar í] hafa birt heimildir um skyldunám og þjálfun í neðanjarðarstarfsemi. Þær heimildir eru opnar öllum sem vilja lesa þær, en Jón Ólafsson kýs að breiða yfir þennan þátt, hylja hann og afneita honum.

Byltingarskólarnir gættu strangrar leyndar um starfsemi sína og nemendur máttu hvorki greina flokksfélögum sínum, né nánustu vandamönnum, frá námi sínu. Þeir áttu að gefa falskar skýringar á brotthvarfi sínu frá heimahögum. Í bréfi frá Komintern til KFÍ, segir:

“Þið eruð ábyrgir fyrir því að þið fylgið þessum skilmálum stranglega”.

Á bls. 156 í bók Þórs Whiteheads segir neðanmáls:

“Jón Ólafsson fullyrðir: “Meira að segja á róttækasta tímibili Kominterns, þegar íslensku kommúnistunum var uppálagt að kalla Alþýðuflokksmenn sósíalfasista, fól línan engan vegin í sér að beitt skyldi ofbeldi”. Jón segist alls EKKERT hafa fundið í skjalarannsóknum í Moskvu “um kerfisbundið ofbeldi” í boðskiptum í boðskiptum Kominterns og og íslenskra kommúnista. Nú hafði jón sannarlega aðgang að ofangreindu bréfi framkvæmdanefndar Kominterns, þar sem hún vítti flokkinn fyrir frávik frá línu sinni með því að ráðast ekki á lögregluna og virða lög og fyrirmæli lögreglustjóra um leið og nefndin fyrirskipaði flokksforystunni að herða byltingarbaráttuna. Jón kaus hins vegar að leiða þessi fyrirmæli hjá sér, þó að víturnar sýni ótvírætt að yfirboðarar KFÍ í Moskvu, kröfðust þess að kommúnistar beittu hér mun harðara ofbeldi en þeir höfðu gert til þessa - kerfisbundnu, skipulögðu ofbeldi.” (Jón Ólafsson: “Kommúnistar og stjórnskipulagið”, Lesbók Morgunblaðsins 18. nóv. 2006)”.

Þess má geta að þessi boðskipti milli Kominterns og KFÍ, áttu sér stað áður en þriðji “Gúttóslagurinn” (og sá alvarlegasti) árið 1932 átti sér stað, en þá örkumluðust a.m.k. tveir lögregluþjónar og 20 af 28 lögregluþjónum Reykjavíkur á þessum tíma, voru ófærir til vinnu á eftir, til lengri eða skemmri tíma. Greinilegt er að kommúnistar á Íslandi tóku ábendingum yfirvaldsins í Moskvu, af fullri alvöru.

Eftir þá útreið sem Jón Ólafsson fær í bók Þórs Whiteheads, “Sovét-Ísland, óskalandið”, er ekki óeðlilegt að hann reyna að bera í bætifláka fyrir sjálfan sig. En orðspor hans sem og sagnfræðings verður auðvitað aldrei bætt. Það hlýtur hver maður að sjá.

Takmarkað fræðigildi

Fantasíur Andra Snæs Magnasonar, rithöfundar, um umhverfisvernd og umhverfismál, eiga lítið skylt við vísindi og fræði. Bók hans "Draumalandið....", er ekki heimild um neitt nema tíðaranda hjá ákveðnum hópi fólks. Tíðaranda, sem náði því varla að verða barn síns tíma.

Rökfimi náttúruverndarsinna komst aldrei á neitt flug en þeir hentu mörgum "bombum" í umræðuna og bók Andra Snæs var sjálfsagt ein af þeim.

Eftir bombardíið sýndu skoðanakannanir jafnan aukið fylgi almennings við málstað náttúruverndarsinnanna. Svo molnaði af fylginu þegar hlutaðeigandi aðilar svöruðu rangfærslum og ýktum fullyrðingum sem oft og tíðum voru töluvert fjarri raunveruleikanum. 

Svo kom næsta bomba

Andri Snær hlaut verðlaun verðlaunanna

Valdataka Hitlers var ekki valdarán

Ég hef áður minnst á hér á blogginu að bókin á náttborðinu hjá mér er "Hitler og seinni heimsstyrjöldin, var stríðið Hitler að kenna?". Sagnfræðirit eftir A.J.P. Taylor. Þó ég sé hraðlesinn þá les ég ekki alltaf margar blaðsíður þegar ég er kominn á koddann. Draumalandið kallar stundum fljótt.  Oft er ég með fleiri bækur á náttborðinu, og les þær til skiptis, fer svona eftir "moodinu" hverju sinni. Hinar tvær bækurnar á náttborðinu um þessar mundir er "könnunarsaga veraldar" og "Löglegt en siðlaust", stjórnmálasaga Vilmundar heitins Gylfasonar eftir Jón Orm Halldórsson. Minnist kannski á hana síðar.

Bókin um Hitler er stórskemmtileg bók og fróðleg. Ég ætla að vitna hér örlítið í hana:

"Hitler varð kanslari Þýskalands hinn 30. janúar 1933, en um þann atburð hafa myndast næsta  ævintýralegar þjóðsögur, sem eiga sér litla stoð í raunveruleikanum. Valdataka Hitlers var ekki "valdarán", þótt nasistar hafi hreykt sér af því. Hindenburg forseti útnefndi Hitler kanslara samkvæmt ákvæðum stjórnarskrárinnar og í samræmi við reglur þingræðisins. Hverju svo sem snjallir kjaftaskar úr hópi frjálslyndra eða marxista vilja halda fram, er ljóst, að Hitler var ekki gerður að kanslara vegna þess að hann væri fús til að hjálpa þýskum iðnjöfrum við að leggja verkalýðsfélögin í rúst, né heldur vegna þess að hann vildi gera hershöfðingjunum til geðs og endurreisa þýska herinn; þaðan af síður vildi hann leyfa þeim að heyja nýja stórstyrjöld. Hann var útnefndur kanslari vegna þess að hann og þjóðernissinnaðir bandamenn hans gátu myndað meirihluta í Ríkisþinginu og bundið þannig enda á fjögurra ára ófremdarástand þar sem landinu var stjórnað með forsetatilskipunum".

"Margir áhrifamiklir höfundar hafa séð í Hitler kerfissmið, sem stefndi frá fyrstu stundu að stórstyrjöld, er hafði þann tilgang einan að tortíma ríkjandi menningu og gera hann sjálfan að herra heimsins. Að minni hyggju eru stjórnmálamenn  of uppteknir af atburðum líðandi stundar til að geta fylgt fyrirframgerðum áætlunum. Þeir taka eitt skref og síðan hið næsta í framhaldi af því. Kerfin eru hugarsmíð sagnfræðinga, rétt eins og í tilfelli Napóleons, og þau sem eignuð eru Hitler, voru í raun smíðuð af Hugh Trevor-Roper, Elizabeth Wiskermann og Alan Bullock. Þessar vangaveltur eru þó ekki algjörlega ástæðulausar. Sjálfur var Hitler áhugasagnfræðingur, eða öllu heldur maður sem alhæfði út frá sögunni, og bjó til kerfi í frístundum sínum. Þau voru þó ekki annað en dagdraumar, eins og Chaplin skildi og beitti snilld sinni sem listamaður er hann sýndi einræðisherrann mikla breyta heiminum í loftbelg, sem hann sparkaði upp í loft með tánni".

Vatsnlitamynd eftir Adolf Hitler

 

 

Var heimsstyrjöldin Hitler að kenna?

Alan John Percivale Taylor (1906-1990) var enskur sagnfræðingur.

Taylor var vinstrisinnaður en var þó að sönnu aldrei kommúnisti. Hann gagnrýndi stefnu breskra stjórnvalda í ýmsum veigamklum málum, t.d. í utanríkismálum. Á árunum 1957-1963 var hann t.a.m. í fararbroddi í hópi þeirra , sem harðast börðust gegn nýtingu kjarnorku og kjarnorkuvígbúnaði.

 "Hitler og seinni heimsstyrjöldin, var stríðið Hitler að kenna?", er bókin á náttborðinu hjá mér, sem bókaútgáfan Hólar gaf út 2002. Bókin kom fyrst út í Englandi árið 1961 (The origins of the second world war) Ég er búinn að lesa tæpan fjórðung af bókinni og mér finnst húna afar áhugaverð og fróðleg.

Það er athyglisvert sem fram kemur í bókinni, að flestir þeirra sem málum réðu í seinni heimsstyrjöldinni skrifuðu ekki stafkrók um stríðið að því loknu.

"Þar verðum við að láta okkur nægja kjaftasögur frá annars flokks heimildarmönnum, túlkum, skrifstofumönnum í utanríkisþjónustunni og blaðamönnum, fólki sem oft vissi lítið meira en almenningur".

Einnig fer Taylor yfir orsakair fyrri heimstyrjaldarinnar og segir m.a.

"Morðið á Frans Ferdinand erkihertoga varð til þess að Austurríkismenn lýstu yfir stríði á hendur Serbum, herkvaðning Rússa til stuðnings Serbum varð til þess að Þjóðverjar lýstu yfir stríði á hendur Rússum og bandamönnum þeirra, Frökkum. Síðan neituðu Þjóðverjar að virða hlutleysi Belgíu og það varð til þess að Bretar lýstu yfir styrjöld á hendur þeim. Að baki þessum orsökum lágu hins vegar aðrar og dýpri , sem fræðimenn eru ekki enn á einu máli um." 

Ég mæli með þessari bók fyrir alla áhugamenn um heimsstyrjaldirnar á síðustu öld.

Flak þýsks herskips fannst við Ástralíu