Magnað fótboltafélag

Ég hef alla tíð verið dálítill laumu "United fan". Saga félagsins og árangur á knattspyrnuvellinum. Eftirminnilegar stjörnur í liðinu og virðuleiki Old Trafford. Allt er þetta afar glæsilegt og varla hægt annað en hrífast með. 

Ég flutti níu ára gamall í Skuggahverfið í Reykjavík og fljótlega eftir það fór ég að halda með Leeds United. Það kom einfaldlega til þannig að fyrsti maðurinn sem sagði mér einhvern fróðleik um enskt lið, sagði mér að Ledds væri evrópumeistari, besta lið Englands og Evrópu! Og hann sagði mér jafnframt að hann héldi með viðkomandi liði.  Það var auðvelt að sannfæra mig með hvaða liði ég ætti að halda. Það má segja að ég hafi verið Leedsari næsta aldarfjórðunginn eða svo. En svo nenni ég ekkert að halda með þeim lengur, þar sem þeir eru núna.  

Stuttu eftir að ég byrjaði að halda með Leeds, þá frétti ég af öðru liði, en það var Manchester United. Með því liði hélt minn besti félagi í hverfinu. "Okkar" hluti Skuggahverfis náði frá Vatnsstíg - Hverfisgötu - Vitastíg, með Skúlagötufjöruna sem útvörð í norðri. En við voru ekki bara bestu vinir, heldur einnig keppinautar á sumum sviðum. Skákáhugi okkar bar síðar ekki síst vitni um það.  

En við vorum einnig knattspyrnuáhugamenn og vörðum flestum dögum frá morgni til kvölds í tuðrusparkið í portinu á Lindargötuskóla. Þegar vinur minn sagði mér sögur af Man Utd, flugslysinu fræga 1958 og af stjörnum sem dóu í slysinu og einnig þeim sem síðar áttu að verða stjörnur, s.s. Bobby Charlton, sem kornungur lifði flugslysið í Munchen af, þá gat ég varla leynt hrifningu minni, en ákvað samt að halda fast við Leeds Utd, evrópumeistarana og besta liðið. Ég varð að halda með öðru liði en hann.

Ég hef verið hrifinn af mörgum liðum og leyfi mér oft að halda með þeim sem spila skemmtilegustu knattspyrnuna. Þannig varð ég t.d. aðdáandi Chelsea FC. Athygli mín á Chelsea vaknaði við nokkra afburða flinka einstaklinga sem ég sá í liðinu. Get ég þar t.d. nefnt Tore Andre Flo, norska sóknarmanninn slánalega. Peter Crouch lítur út eins og vaxtaræktargaur við hliðina á honum.

Nei, ég segi sona. Ætli þeir hafi ekki verið svipaðir. Það var ótrúlegt að fylgjast með Flo og sjá boltann nánast límdan við tærnar á honum, þegar hann sólaði sig í gegnum varnirnar. Svo var hann líkt og Crouch, mjög góður skallamaður og hæðina vantaði ekki, en báðir eru um og yfir 2 m. Einnig voru þarna Zola, Gullit o.fl.            Svo þegar Eiður Smári var orðaður við liðið, þá hafði ég fyrir nokkuð löngu tekið þá meðvituðu ákvörðun, að halda með Chelsea FC. Ég var því afar ánægður þegar Eiður kom til liðsins og varð enn harðari aðdáandi.

Svo fór Eiður eftir 5 farsæl ár, eftir að hafa afrekað m.a. tvo Englandsmeistaratitla. Fljótlega fór ég að halda með Barcelona, a.m.k. á Spáni.

Ég var einmitt staddur á Spáni með fjölskyldu minni þegar Eiður skrifaði undir samninginn. Við vorum í tiltölulega litlum ferðamannabæ um 80 km fyrir sunnan Barcelona og það var magnað að sjá nánast hvert einast dagblað í dagblaðastöndum, sem voru víða í matvöruverslunum og á torgum, með risastórar forsíðumyndir af Eiði.

Ég hef alltaf verið svag fyrir Man Utd. og Sir Alex Ferguson á stóran þátt í því að ég get ekki lengur lifað í lyginni. Já! Ég viðurkenni það  Ég er United maður inn við beinið.

Heldur United áfram að bæta metið?

Athugasemdir

[Hafsteinn Viðar Ásgeirsson, 7.4.2009 kl. 05:24]

Þú ert ekki einn um þetta Gunnar, hann Halli er voða svag fyrir ManUtd líka. Heldur sig við það á pappírnum að hann sé Liverpool fan, en er svona "laumu"...

[Pétur Kristinsson, 7.4.2009 kl. 08:42]

Ég er Liverpool fan og verið það frá blautu barnsbeini og verð að viðurkenna að maður ber virðingu fyrir man utd þar sem þeir eru þeir einu sem ógna okkur í titlasöfnun.

Sörinn á mína virðingu líka EN það er löstur á hans karakter hvað hann er sífellt að gagnrýna dómara eftir leiki. Sæmir ekki manni af hans status.

[Baldur Hermannsson, 7.4.2009 kl. 23:22]

Allir bera virðingu fyrir MU en auðvitað er okkur illa við þá líka. Rauðnefur gerir aldrei neitt að ástæðulausu. Hann ofsækir dómarana því hann veit að fyrir vikið fær liðið hagstæðari dómgæslu.

[Pétur Kristinsson, 8.4.2009 kl. 00:03]

Eins og hefur sést á old trafford í gegnum árin. En þetta er frekar óíþróttamannlegt og ber ekki sönnum sigurvegara góða sögunna.

[Baldur Hermannsson, 8.4.2009 kl. 00:06]

Rauðnefur og áhangendur MU hugsa um það eitt að vinna. Hvernig þeir fara að því skiptir engu máli. Þeir eru ekki íþróttamenn heldur peningamskína. Gaman ef Liverpool tæki þá á endasprettinum - en geri mér þó litlar vonir um það.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.4.2009 kl. 01:00]

Vissuð þið að "I Never Walk alone" er gamall sálmur og sunginn gjarnan af kirkjukórum?

[Sigurður Jóhann (IP-tala skráð) 8.4.2009 kl. 02:53]

"En svo nenni ég ekkert að halda með þeim lengur, þar sem þeir eru núna" .. þetta segir andskoti mikið um þig sjálfan. Ekki skrítið að sjalli velji merchandize united, dýrkið milljónamæringa sem gætu ekki meiri sama um þig nema rétt a meðan þú borgar/greiðir atkvæði. Mæli með að þú skoðir meiningu orðtaksins "glory hunter" og hvað bretum finnst um svoleiðis lýð. 

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.4.2009 kl. 03:23]

hehe... So, I´m a glory hunter.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 8.4.2009 kl. 03:36]

Ég hef líka verið svag fyrir púlurunum og stemningin á Anfield er engri lík. Svo áttu þeir gullaldarlið á níunda áratugnum, með Dalglish og Ian Rush innanborðs. Þeir höfðu massíft lið og marksækið sem gaman var að horfa á.

Liðið sem þeir eiga í dag er eitt það skemmtilegasta í 20 ár.

-

Arsenal var unaður þegar Henry var upp á sitt besta hjá félaginu. Ekkert lið á Englandi, spilaði reitabolta eins árangursríkt og Arsenal gerði og skyndisóknir þeirra voru rómaðar.

-

Glenn Hoddle var leikmaður sem hreif mig mikið. Lið hans, Tottenham, var skipað mörgum frábærum leikmönnum og félagið var eitt hið fyrsta í Englandi til þess að taka Argentínumenn í þjónustu sína. Áferðarfalleg knattspyrna hefur lengi verið aðalsmerki Tottenham, en árangurinn hefur látið á sér standa.

[Baldur Hermannsson, 8.4.2009 kl. 09:28]

Gunnar, það sem þú segir um Arsenal er allt rétt. Hitt er bull.