Þróunarkenningin

Höfum við gengið til góðs, götuna fram eftir veg .... segir í kvæðinu. Lífið þróast áfram og ætla mætti að mannkynið bætti örlítið við sig í hæfni og gáfum með hverri nýrri kynslóð, en missi þó jafnframt hæfni á öðrum sviðum sem ekki eru okkur eins mikilvæg og áður, þegar lífsbaráttan var öðruvísi. En er það víst að mannkynið sé eitthvað gáfaðara í dag en fyrir t.d. 3.000 árum síðan? Vissulega er þekkingin meiri en flestar aðstæður í nútímasamfélagi fyrir þorra fólks, krefjast ekki mikils af því. Stundum er talað um að fólk forheimskist, ef það þarf ekkert að hafa fyrir lífinu. Fólk sérhæfir sig í einhverju sérstöku en svo gengur lífið sinn rútínugang.

Það er auðvitað ekki hægt að horfa fram hjá því að mörg menningarsamfélög eru einhverjum árhundruðum á eftir því vestræna á mörgum sviðum. Sérstaklega hvað viðkemur mannréttindum og trúarbrögðum. Menningin meðal múslima víða um heim, ber vitni um það. Trúarbrögð eru afturhaldssöm í eðli sínu og það hefur einnig bitnað á vestrænni menningu í gegnum Kristnina, en sem betur fer hafa ítök kirkjunnar minnkað á mörgum sviðum, en þó ekki öllum.

Þessi þróunarkenning hér að neðan, er ekki verri en hver önnur

 

Ekkert jóga fyrir múslima