Samdráttur á Austurlandi!

 

Fyrisögnin á forsíðu Morgunblaðsins um daginn,  "Austurland óvænlegt" vakti athygli margra hér eystra og ekki síst forsvarsmanna ÍAV, en fréttin fjallaði um brotthvarf ÍAV af austfirskum verktakamarkaði. ÍAV sá sig knúið til að senda  frá sér sérstaka yfirlýsingu  vegna fyrirsagnarinnar.

Margir hafa verið hugsi hér eystra í nokkurn tíma yfir öllum byggingaframkvæmdunum og talið að of mikið væri byggt af íbúðarhúsnæði. En er það mælikvarði á það hvort stóriðjuframkvæmdirnar hafi átt rétt á sér eða ekki? Það, að einhverjir byggingaverktakar hafi farið fram úr sér? Reyndar kemur fram í yfirlýsingu ÍAV að þeim hafi gengið mjög vel að selja það húsnæði sem þeir hafi byggt.  Það virðist hafa hlakkað í sumum stóriðjuandstæðingum við að sjá þessa fyrirsögn í Mbl, en það er á misskilningi byggt eins og flest annað sem frá þeim hefur komið.

 Það vissu allir að á uppbyggingartímanum yrði hér allt á öðrum endanum, en það var ekki það sem fólkið beið eftir. Það beið eftir tækifæri til að stöðva fólksflóttan, en íbúum á Reyðarfirði hefur fjölgað um rúm 80% á tveimur árum, úr rúml. 600 manns í um 1100. Fólk vonaðist eftir tækifærum fyrir ungt fólk að snúa til heimabyggðar sinnar með menntun í farteskinu, tækifæri fyrir byggðarlagið að geta boðið upp á þá almennu þjónustu, sem nútímafólk í þéttbýli ætlast til að sé til staðar. Þá er ég að tala um sjálfsagða hluti eins og t.d. heilbrigðisþjónustu, auk þjónustu á sviði verslunar o.þ.h.

Það hefur varla farið fram hjá neinum undanfarið að samdráttur hefur verið í þjóðfélaginu á undanförnum vikum, ekki síst í byggingariðnaði, m.a. vegna erfiðleika á lánamarkaði. Því skildi það vera öðruvísi á Austurlandi en annarsstaðar? En hvernig væri ástandið ef ekki hefðu verið þessar framkvæmdir? Því er fljótsvarað, hér væri neyðarástand.

 HÉR  má heyra hvað fólk á förnum vegi á Austurlandi segir um ástandið fyrir austan.