Lágkofakúltúrinn á undanhaldi

Ef marka má könnun sem Félagsvísindastofnun gerði fyrr á árinu eru flestir borgarbúar ánægðir með þennan háhýsavöxt í borginni. Tveir af hverjum þremur töldu að háhýsi ættu rétt á sér í borgarskipulagi. Reyndar voru fleiri karlar en konur hlynntir háhýsum, og einnig virðast þau falla yngra fólki betur í geð.

Atkitektúr er ekki undanskilinn þegar tískusveiflur eru annars vegar. Reglulega rís upp hávær hópur fólks og mótmælir ef byggingar á höfðuborgarsvæðinu rísa upp fyrir eitthvert rétttrúnaðarnorm. Fundið er slíkum byggingum allt til foráttu og þær sagðar ekki henta hér m.a. vegna mikillar skuggamyndunar vegna norðlægrar stöðu borgarinnar, vegna vinds sem þær skapa og guð má vita hvað.

Fyrir utan hvað háar byggingar eru gjarnan stórglæsileg mannvirki, þá hafa þær að sjálfsögðu hagnýtt gildi í borgarsamfélagi. Þær nýta pláss betur.

Fyrir 20-30 árum síðan þá mátti helst ekkert skraut og prjál vera á nýbyggingum, sérstaklega ekki ef opinberir aðilar byggðu. Arkitektúrinn átti að vera einfaldur og engu mátti eyða aukalega í "hégóma" eins og sumir orðuðu það. Margar ömurlegar byggingar í Reykjavík eru til vitnis um þennan stíl sem ég ætla ekki að telja upp hér. Sálarlausir ferkantaðir kassar sem setja austurþýskan blæ á umhverfi sitt.

Sem betur er fer kassatímabilið liðið.

Á efstu hæð á hæsta húsi landsins