Starfsheiður listamanna

Á netmiðli DV í dag má sjá frétt sem ber fyrirsögnina "Sýning um hrunið ritskoðuð".

Safnstjóri Listasafns Árnesinga í Hveragerði, Inga Jónsdóttir, ritskoðaði myndlistarsýningu og rifti samningum við sýningarstjórana. Meðal höfunda á sýningunni var Ólafur Elíasson og Ragnar Kjartansson.

Á mynd með fréttinni eru hins vegar ekki þessir þekktu aðilar, heldur aðrir þrír heldur minna þekktir, þau Hannes Lárusson, Ásmundur Ásmundsson og Tinna Grétarsdóttir, mannfræðingur, en þau munu vera sýningarstjórar "Koddu", en svo nefnist myndlistarsýningin.

Margir myndlistarmenn hafa verið "á jötunni" hjá banka og fjármálafyrirtækjum í góðærinu. Ég hygg að Ragnar Kjartansson og Ólafur Elíasson, eigi þeim einhverja mærðardaga að þakka. Sennilega hafa þeir Hannes og Ásmundur þó orðið útundan og ekki fengið "boðskort" frá Bjarna Ármannssyni, um að mála fyrir Glitni.

Ástæða ritskoðunarinnar mun vera sú fádæma smekkleysa, sem þetta fólk réttlætir sem list. Sýning hópsins átti öðrum þræði að fjalla um íslenska efnahagshrunið á gagnrýnin hátt og átti Bjarni Ármannsson að prýða boðskortið á sýninguna.

Nú er ég ekki hér til að verja Bjarna Ármannsson, eða nokkurn þann sem hugsanlega hefur brotið lög í þessu efnahagshruni. Ég vil að þeir verði allir með tölu sóttir til saka fyrir brot sín og taki út sína refsingu. Engin hefur þó verið sakfelldur enn. 

"List" af þessu tagi er ævilangur refsidómur.... og það án þess að hafa verið dreginn fyrir rétt!

Sýningarstjórarnir sendu kvörtunarbréf til Sambands íslenskra myndlistarmanna, SÍM, og óskaði að félagið ályktaði um málið tafarlaust enda um að ræða alvarlegt og einstakt mál sem varðar starfsvettvang og starfsheiður listamanna.

Maður er bara sleginn

Ólafur Elíasson fær fjórar stjörnur