Loksins alvöru íslenskur spennutryllir

Stundum er sagt að raunveruleikinn sé lýginni líkastur, en hér er það lýgin (handritið) sem er raunveruleikanum líkastur.

Það er skandall að þessi athyglisverða mynd skuli ekki hafa fengið náð fyrir augum kvikmyndasjóðs. Maður þarf víst að vera "rétt tengdur" til að eiga séns þar

Algjört samfélagshrun

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 5.2.2010 kl. 15:35]

Rétt. Og mest fannst mér þetta vera áberandi þegar Davíð minn einkavinur stóð á efsta þrepi stjórnsýslu okkar og handritshöfundurinn hét Hrafn eithvað. Þá fékk styrki og verðlaun og góðan sýningarsamning mynd sem heitir Myrkrahöfðinginn en hafði hafði  ekkert sér til ágætis annað en að vera skopstæling af heimildarmynd um myrkan heim geðsýki á tíma sem var svo afskræmdur í umhverfi sem gæti hafa kostað í uppsetningu milli 200-1000 krónur íslenskar. Gekk vel í fólk sem hélt að það væri statt í raunveruleika þess tíma.

Hrafn Gunnlaugsson er merkilegt innlegg í samfélagið á margan hátt en hefði aldrei átt að fikta við kvikmyndagerð.

[Villi Asgeirsson, 5.2.2010 kl. 22:52]

Þetta er nákvæmlega það sem ég vildi breyta. Gera ódýrar kvikmyndir sem stæðu undir sér og væru ekki undir duttlungum misvitra sjóða komnar. Það er rugl að íslenskar myndir þurfi að kosta 200 milljónir, því þær geta aldrei staðið undir sér.

Það má aldrei vera pólitísk ákvörðun hvaða myndir eru gerðar og hverjar ekki. Þannig fáum við Hannes og svoleiðis opinberanir.

[Sigurður Haraldsson, 6.2.2010 kl. 00:18]

Hrafninn flýgur er ein besta mynd sem ég hef séð

[Gunnar Th. Gunnarsson, 6.2.2010 kl. 03:49]

Það er rosalega dýrt að gera kvikmyndir og opinbery fé sem veitt er í greinina skilar sér yfirleitt til baka, stundum margfalt.

-

Auðvitað á kvikmyndasjóður að vera hafin yfir pólitík og kunningjatengsl.

[Árni Gunnarsson, 6.2.2010 kl. 11:49]

"Hrafninn flýgur" var um öll efnistök og kvikmyndavinnu nokkuð vel og faglega unnin. Handritið var á köflum sannfærandi en þeir kaflar voru óþarflega fáir.

Það var til dæmis ófyrirgefanlegt klúður þega ein aðalpersónan og leikin af snillingnum Flosa Ólafssyni fær send einhver jarteikn frá Noregi og segir um leið og hann skoðar eitthvað á þá lund að mikið sé á bak við fyrst "pabbi" hafi sent sér þetta. Svona málfar þekktist auðvitað ekki á þeim tíma sem myndin átti að lýsa.

Með hefðbundu orðalagi Halldórs Ásgrímssonar þegar honum lá mest við að orðum hans væri trúað: "Það er auðvitað alveg ljóst!"