Gunnar Th. Gunnarsson

Innistæðutryggingasjóðurinn varð gjaldþrota

Innistæðutryggingasjóður er einkasjóður bankanna. Það var hlutverk fjármálaeftrirlitsins í viðkomandi löndum (einnig Íslandi) að ganga úr skugga um að nægilegt fé væri í sjóðnum. Það var ekki gert.

Þegar heilt bankakerfi í einu landi hrynur eins og gerðist hér, blasir við allt annar veruleiki ení venjulegri kreppu. Við lentum ekki í kreppu, við fengum á okkur brotsjó sem lagði nánast allt í rúst.

"...enginn skýr lagabókstafur virðist vera fyrir greiðsluskyldu ríkja, ef bankar þeirra komast í þrot og geta ekki staðið skil á innstæðum. Greiðsluskyldan hvílir hvarvetna á sérstökum sjóðum, sem bankarnir greiða í og eiga að mynda eins konar samtryggingu bankanna.

Hitt er annað mál, að flest ríki sjá sér hag í því, að bankar komist ekki í þrot, svo að innstæðueigendur verði ekki hræddir og taki unnvörpum fé sitt út úr bönkum með þeim afleiðingum, að bankakerfið hrynji. Þess vegna hafa mörg ríki lýst yfir því, að þau ábyrgist innstæður í bönkum, jafnvel allar innstæður. Þetta er skiljanlegt og hugsanlega eðlilegt, en kemur ekki hinni þröngu lagaskyldu við."

„Ekkert í lögum þessum felur í sér viðurkenningu á því að íslenska ríkinu hafi borið skylda til að ábyrgjast greiðslu lágmarkstryggingar til innstæðueigenda í útibúum Landsbanka Íslands hf. í Bretlandi og Hollandi.“ (Úr pistli HHG)