Þegar ég flaug til Bandaríkjanna

Í desember árið 1976 flaug ég til Chicago, þá 16 ára gamall, á leið minni til Seattle. Í borg vindanna var mikið vetrarríki, 10 stiga frost og skafrenningur. Mikið óveður geysaði í norð-vesturhluta Bamdaríkjanna og ófært yfir Klettafjöllin. Öngþveiti var á Ohara flugvellinum og tugþúsundir farþega voru strandaglópar í borginni. Ég átti tengiflug með North West Airlines að mig minnir en allt flug lá niðri vestur fyrir. Ég var óttalega umkomulaus þarna, einn á ferð á leið í heimsókn til systur minnar og frænku á Kyrrahafsströndina.

Mér tókst að finna bás Loftleiða, (voru þeir ekki annars á þessum tíma?) og íslensk afgreiðslukona þar fór með mig á bás NWA, en þeir báru  ábyrgð á mér eftir að Loftleiðir höfðu skilað mér á sinn áfangastað. Vonlaust var að fá hótelherbergi í Chicago en NWA fann hótelherbergi fyrir mig í 1000 km. fjarlægð, í Minneapolis. Eftir stutta bið á flugvellinum var mér því komið um borð í Jumbo-þotu og flogið með mig í hálftómri vélinni til Minneapolis. Þegar þangað var komið eftir um klst. flug, var mér leiðbeint í flugrútu við völlinn sem keyrði mig á Hotel Marriot, fyrsta flokks hótel. Í afgreiðslunni á hótelinu voru mér færðir liklar að svítu að mér fannst, og mér jafnframt tilkynnt að ég ætti umtalsverða upphæð í boði NWA, nefnilega dagpeninga vegna óþægindanna sem röskun á fluginu hafði valdið mér. Þarna var ég svo eins og blóm í eggi þar til morguninn eftir og ég gat haldið ferð minni áfram.

Í desember árið 1990 fór ég ásamt eiginkonu minni í helgarferð til Glasgow, sem þá var nokkuð vinsæll staður til verslunarferða. Þegar halda átti heim, þurftum við að bíða í 10 klt. á vellinum vegna bilunar í þotunni. Farþegarnir fengu litlar upplýsingar um málið og engan viðurgjörning. Að lokum millilenti breiðþota frá Kaupmannahöfn á leið til Íslands og pikkaði okkur upp. Við komum til landsins um miðnætti og nú vorum við strandaglópar í Reykjavík, því öllu innanlandsflugi þann daginn var auðvitað lokið og við búandi á Reyðarfirði. Ég spurði afgreiðslufólkið í lobbíinu á Hótel Loftleiðum hvort við fengjum ekki hótelherbergi í boði Iceland Air. Viðmótið sem við fengum við spurningunni var hreinlega dónalegt og okkur sagt að Iceland Air tæki ekki ábyrgð á okkur, en við gætum fengið hételherbergi á okkar kostnað.

Í fyrra tilfellinu gerðu náttúruöflin mér grikk og ómögulegt að kenna flugfélaginu um töfina, en fékk samt höfðinglega meðhöndlun af flugfélagsins hálfu því að þeirra mati báru þeir ábyrgð á mér þar til ég kæmist á áfangastað. Í seinna tilvikinu bilaði vél flugfélagsins og töfin því á þeirra ábyrgð. Ég fékk dónalegt viðmót fyrir að spyrja hvort flugfélagið gæti ekki gert eitthvað fyrir okkur strandaglópanna, um miðja nótt.

Fjöldi farþega Iceland Express bíður í Kaupmannahöfn