Súludans og mansal

 Ég horfði á hádegisviðtalið á St.2 í dag við Guðrúnu Guðmundsdóttur framkvæmdastjóra mannréttindaskrifstofu Íslands. Tilefnið var 16 daga átak vegna ofbeldis gegn konum með aðal áherslu á mansal. Til að sporna gegn því á Íslandi er sjónum beint að súludansstöðum. Einhver veginn hef ég alltaf tengt mansali kornungum stúlkum sem vita ekkert í sinn haus og eru plataðar úr örbirgð heiman frá sér á þeirri forsendu að þær séu að fara að gera eitthvað allt annað og meira spennandi en bíður þeirra, þ.e. nauðungar vændi. Dettur mér þá í hug hin eftirminnilega og hrikalega mynd "Lilja forever", sem lýsti þessum hryllingi á sjokkerandi hátt.

Á Íslandi vilja feministar og greinilega framkvæmdastjóri mannréttindaskrifstofunnar, útvíkkað hugtakið mansal. Erlendar stúlkur sem vilja hafa þetta að atvinnu á Íslandi eru semsagt þrælar í nauðungarvinnu og það ber að uppræta með góðu eða illu. Það er með ólíkindum ef þessi sjónarmið eiga að ráða hér för. Aldrei hvarflar að þessum siðapostulum að þeir þurfi að sanna þessar fullyrðingar sínar. Getgátur og ímyndunarafl er nóg. Þegar Guðrún var spurð af hverju þessar stúlkur kærðu ekki til lögreglu þetta meinta mansal, þá svaraði hún því að það væri tilgangslaust fyrir þær, því það eina sem þær hefðu upp úr því væri að þá yrðu þær sendir til baka heim til sín! Vá, það væri náttúrulega skandall!

Sjálfur er ég enginn sérfræðingur í súludansi en ég hef þó komið nokkrum sinnum inn á slíka staði hérlendis. Það skal þó tekið fram að það eru nokkur ár síðan síðast. Mér er minnisstætt þegar við fórum nokkrir félagarnir saman á Vegas á horni Frakkastígs og Laugavegar. Við fengum okkur sæti við sviðið til að hafa gott útsýni. Lagleg stúlka, rúmlega tvítug var að dansa og var hún komin úr öllu  nema að því er virtist drapplituðum g-streng. Hún nálgaðist staðinn þar sem við sátum, skakandi  sér og dillandi ógurlega og eiginlega ekkert sérstaklega kynþokkafullt. Hún endaði svo dansinn á því að falla á kné fyrir framan okkur í ca meters fjarlægð og hallaði sér aftur á bak. Þá sáum við að þetta var ekki drapplitaður g-strengur, heldur var hún allsnakin og engin hár og hin skörpu skil var brúnkulínan. Við sjokkeruðumst ekkert voðalega  en fannst þetta frekar findið.

Næsta stúlka sem sté á stokk var lágvaxin stuttklippt ljóska, afskaplega fríð sýnum og í vextinum eins og fimleikadrottning. Og sú kunni að dansa! Þegar við komum út af staðnum vorum við allir sammála því að stúlkan sú hefði dansað af sannkallaðri list. Hún var ekki að glenna sig á brussulegan hátt eins og hin stúlkan, heldur "dansaði" og sýndi æfingar sem Olga Korbut hefði verið stolt af.