Var Framsókn á vetur setjandi?

Mér þykir nú hálf leitt hvernig vinir mínir í Framsóknarflokknum hafa brugðist við með uppnefnum og brygslum um svikráð Geirs H. Haarde. Ég fæ ekki séð að símtal á milli Geirs og ISG geti flokkast annað en óformleg þreifing í erfiðri stöðu Sjálfstæðisflokksins í ljósi afhroðs Framsóknar í kosningunum. Og þar sem ástæða stjórnarslitana er augljós, er ástæðulaust að vera með djúpar samsæriskenningar.

Samkvæmt mínum heimildum voru Framsóknarmenn á Austurlandi nokkuð bjartsýnir um að stjórnarsamstarfið yrði endurnýjað. Þegar ég spurði Framsóknarmann einn í Fjarðabyggð, hvort það ylli þeim engum áhyggjum, ummæli Bjarna Harðar að honum hugnaðist miklu fremur vinstristjórn en endurnýjað stjórnarsamstarf, þá sagði hann svo alls ekki vera. "Það verður allt í lagi með Bjarna", sagði hann. En svo rakst ég inn á blogg varaþingmanns Framsóknarflokksins í Suðurkjördæmi, Vestmannaeyinginn Eyglóu Harðardóttur. Þar er hún að fjalla um Silfur Egils og frammistöðu þeirra er fram komu í þættinum. Eygló segir m.a.: "Siv hress með að vera komin í stjórnarandstöðu og væntanlega jafnfegin og ég að vera laus við Sjálfstæðisflokkinn". Nú eru Eygló og Bjarni bæði í Suðurkjördæmi ásamt varaformanninum Guðna Ágústssyni, sem var grimmur mjög í garð Geirs Haarde að kvöldi stjórnarslitanna, en hvort þetta hugarfar meðal Framsóknarmanna er bundið við fleiri kjördæmi er erfitt að átta sig á, en persónulega finnst mér þetta alveg nóg. Og ég held að Geir og félögum hljóti að hafa fundist það líka.

Athugasemdir

[Ragnar Bjarnason, 23.5.2007 kl. 21:35]

Þetta snýst ekki um hver er niðurstaðan heldur hvernig niðurstaðan var spiluð fram. Geir er auðvitað vorkun, hans verkefni var og er að halda D í stjórn. Hann eða/og hans félagar ákváðu þessa leið brests.

Svo er auðvitað eðlilegt að menn sjái hlutina þessa stundina út frá flokkspólitískum línum. Stjórnmálasagan seinna meir mun væntanlega ekki gera það.