Siðferðisspurningar

Stríð er vettvangur mestu hörmunga sem mannkynið þekkir. Engin plága er meiri plága en stríðshörmungar. Ekki er nóg með að flest er eyðilagt, sært eða drepið, heldur eru sálarleg áföll eftirlifendum til tjóns, sumum til æviloka. Og stríðsástand getur varað í fjölda ára en það gera "náttúrulegar" plágur sjaldnast.

Þetta atvik með afgönsku konurnar er auðvitað skelfilegt en mannlegir harmleikir eiga sér stað þarna á hverjum degi. Sorglegast er þegar börn eiga í hlut. 

Þeir sem réttlæta innrás bandamanna í Írak, segja gjarnan að dauði þessa fólks hafi ekki verið til einskis. En hversu lengi er hægt að segja það? Hvenær er jafnvæginu náð.... hvenær deyja og þjást jafnmargir og verið er að bjarga frá dauða og þjáningum?

Ég held reyndar að bandamenn eigi enn nokkur fórnarlömb upp á að hlaupa, en það gengur á jafvægið.

Bera ábyrgð á dauða kvennanna

Athugasemdir

[Þórarinn Baldursson, 5.4.2010 kl. 20:51]

Hvað voru þessar blessaðar konur að gera úti,um hánótt? Maður spir sig,og það á svona viðsjárverðum slóðum.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 5.4.2010 kl. 21:20]

Svo er það annað.....

[Árni Gunnarsson, 5.4.2010 kl. 21:48]

Við megum ekki gleyma því að börn eru eiginlega aldrei drepin nema í afskaplega góðum tilgangi.

Ég treysti Davíð og Halldóri alveg til að meta svoleiðis smámuni.

[Gunnar Th. Gunnarsson, 5.4.2010 kl. 23:14]

Við (þeir) voru fjarri því að vera einir á þessum báti. Öll helstu lýðræðisríkin í hinum vestræna heimi, studdu innrásina.

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 6.4.2010 kl. 13:28]

Lagast níðingsverk ef þátttakendum í þeim fjölgar?

[Gunnar Th. Gunnarsson, 6.4.2010 kl. 13:52]

Nei, þau gera það ekki og við vitum að þarna hafa verið framin mörg níðingsverk, á báða bóga.

-

Við erum í hópi þjóða ("hinna viljugu")sem við viljum bera okkur saman við í lífsgæðum, lífsháttum og menningu. Þetta er hópur þjóða þar sem lýðræðið er mest og sömuleiðis frelsið. Þetta eru vestræn kapitalisk ríki, að skandinavísku löndunum meðtöldum, þar sem lífsgæði almennings eru hvað best í heiminum.