Gunnar Th. Gunnarsson

Frostþoka

Í gær, þriðjudag, var logn, 7 stiga frost og svarta þoka á Reyðarfirði. Það er ekki mjög oft sem svona mikil þoka og svona mikið frost fara saman.

Þegar óvenjuleg veðurtilbrigði sýna sig, þá er gaman að grípa myndavél. Vart sést á milli húsa í þorpinu á bjartasta tíma dagsins, um klukkan eitt á hádegi.

Hrímið setttist á allt í umhverfinu

Sami trjágróður, hinu megin frá. Takið eftir hvernig hrímið sest bara öðru megin á broddfuruna. Örlítið grillir í heiðan austurhimininn, en svo læddist þokan að að nýju og sökum rakans í loftinu, nísti kuldinn fljótt að beini svo illa klæddur ljósmyndarinn flýtti sér inn í hlýjan bílinn.

Ef keyrt var inn í botn Reyðarfjarðar, upp brekkuna við Grænafellið áleiðis til Egilsstaða um Fagradal, þá fór maður skyndilega upp úr þokunni. Myndin er tekin af útsýnispallinum við Hryggsel í um 150 m. hæð yfir sjó. Horft er til suð-austurs, niður í botn Reyðarfjarðar.

Hausmyndin á blogginu er tekin af Eiði Ragnarssyni , úr fjallshíð handan þokunnar.

Hér er horft í hina áttina, í norð-vestur og við blasir Kistufell, hæsta fjall Austfjarða, vel á tólfta hundrað metra hátt. Glampandi sól í nokkurra kílómetra fjarlægð frá þorpinu

Á leiðinni til baka, inn í þokuna á ný, vöktu hrímuð stráin í vegkantinum athygli mína. Ég stoppaði og smellti af mynd

Stundum virtist sem "hann væri að rífa af sér", en það var tálsýn ein. Þokan hélst fram í myrkur. Á myndinni hér að ofan má sjá hrímað kjarrið við rætur Grænafells og Teigagerðistindur teygir sig upp úr þokunni.

Keyrt inn í þorpið aftur. Nokkur hundruð metrar í fyrstu mannvirkin... en engin sjást

Ég þurfti til Eskifjarðar í ökukennslu og við blasti þessi sjón þegar ég kom út úr beygjunni á nýja veginum um Hólmaháls. Ef ég man rétt þá er vegurinn þarna í um 120 m. hæð. Eskifjörður er klæddur hvítri sæng. Skugginn er ef Hólmatindi

Flokkur: Bloggar | 10.2.2010 (breytt 12.2.2010 kl. 00:34) | Facebook