Skapgerð karla og kvenna

Sumir segja að karlar og konur séu ólík, næstum eins og tvær mann-tegundir og þá sérstaklega hvað tilfinningalífið varðar.

Ég er ósammála því. Karlar og konur hafa sömu tilfinningar og einnig sömu kostina og lestina. En skapgerð karla og kvenna er ólík. Vera má að hluti skapgerðarinnar sé lærður að einhverju leiti hjá hverjum og einum hjá báðum kynjum, en mig grunar að "genatíkin" komi þar einnig verulega við sögu.

Ég tel að skapgerð margra kvenna sé að hluta arfur frá árdögum mannkyns, þegar aðstæður forfeðra okkar voru að meitla skapgerðirnar í genabankann. Það hentaði betur í harðri lífsbaráttunni að konur væru heima og önnuðust börnin, fæddu þau og klæddu og hugsuðu um öryggi þeirra meðan karlmaðurinn veiddi til matar. Og þar eð hann var (og er) stærri, sterkari og fljótari.... og hún með brjóstin, þá lá verkaskiptingin nokkuð í augum uppi.

Aðeins þeir hæfustu lifðu. Drápseðli, styrkleiki og snör handtök, skildi á milli lífs og dauða hjá veiðimanninum og svigrúm fyrir mistök voru lítil. Til að lifa og koma genum sínum áfram til næstu kynslóða, þurfti drápseðli til að sigra... ellegar vera sigraður, "að éta eða vera étinn".

Í skákinni, þessari miklu baráttu og hugaríþrótt, þarf líka þessa grimmd..... nokkurskonar drápseðli; "killer instinct".

Konur standa körlum langt að baki í skák, þó vissulega hafi dregið saman á undanförnum árum. Sömu sögu má segja um aðra hugaríþrótt; bridge. Það er þó auðvitað bara tímaspursmál hvenær afburða konur koma fram á sjónarsviðið í þessum hugaríþróttum og "skáki" bestu karlmönnum, en karlar munu þó hafa vinninginn um ókomna framtíð. Þeir munu alltaf vinna sveitakeppnina.

Reyndar sagði Bobby Fischer einhvern tíma að konur gætu ekkert og myndu aldrei geta neitt í skák og þegar hann var á hátindi ferils síns þá skoraði hann á hvaða konu sem var í veröldinni í "eina bröndótta"og hann gæfi riddara í forgjöf. Engin kona þáði boðið.

En síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar.

Nú á að jafna kynjakvótan og það á að gera með valdboði. Mér líst afar illa á það. Hæfileikaríkar konur þurfa ekki meðgjöf í samkeppni við karla.  Slíkt er aumkunarvert og skilar ekki árangri, heldur skaðar sjálfsmynd þeirra og þar með sjálfsöryggi, ef eitthvað er.

Og hvaða helvítis máli skiptir það hvað er í klofinu á fólki? Það er jú eftir höfðinu sem limirnir dansa. Ég hef trú á frumkvæði og frelsi, en ekki síst á jafnrétti,  en það á að virka í báðar áttir.

Sýn ungra karlmanna á framtíðina hlýtur að vera ófögur ef þeir sjá að þeim muni verða hafnað í baráttunni um brauðið, á grundvelli kynferðis síns. Vilja foreldrar ungra karlmanna í dag, sjá þessa framtíð sona sinna?

Í ákveðin störf þarf grimmd veiðimannsins. Ég ætla ekkert að segja um hverskonar störf það eru, þau geta eflaust verið margskonar. Ef eigandi fyrirtækis telur að hann þurfi grimman veiðimann, þá á hann að geta boðið grimmum veiðimanni vinnu, hvort sem hann er karl eða kona. Lög eiga ekki að banna honum það. E.t.v verða konur að tileinka sér þessa grimmd í "baráttu" sinni við karla um feita launabita, þ.e.a.s. ef þær vilja einmitt þau störf þar sem "typpin" hafa ráðið ríkjum. 

Konur hafa líka grimmd veiðimannsins, bara í minna mæli.... að jafnaði. Það eru líka til karlar sem eru óttalegar kerlingar.

Stöðluð hæfismöt er ekki óskeikul. Stundum (og sennilega oftar en ekki) er huglægt mat og innsæi lagt til grundvallar við ráðningu, e.t.v. með hliðsjón af stöðluðu mati.... eða ekki.

Áfram stelpur!

Athugasemdir

[Arnar (IP-tala skráð) 5.3.2010 kl. 13:37]

Þetta er ferlegt, ertu orðin öfugur drengur,  áfram stelpur hvað!!!

[Gunnar Th. Gunnarsson, 5.3.2010 kl. 17:09]

Mér finnst full ástæða til að hvetja konur til dáða

[Jóhannes Ólafsson Eyfeld, 8.3.2010 kl. 14:12]

Taldi ég þig þó vitsmunalega skarpari mann en þetta Gunnar.

-Eyfeld