Orðrómurinn er þá sannur

Er það eðlilegt að viðskiptaráðherra boði ekki til sín á fund, þá helstu aðila sem um fjármál fjalla í landinu. Það er ekki eins og hvílt hafi einhver lognmolla yfir fjármálalífinu á Íslandi frá því bankarnir voru einkavæddir og allra síst á síðustu misserum.

Því var hvíslað að mér fyrir nokkrum mánuðum síðan, að Björgvin G. kynni ekki að vera ráðherra. Að hann væri sambandslaus við helstu aðila fjármálalífsins og gerði ekkert í því að kynna sér hlutina frá fyrstu hendi. Þegar ég heyrði þetta fyrst, þá fór það inn um annað eyrað og út um hitt, eins og gjarnan gerist þegar ég heyri kjaftasögur. En nú hefur greinilega komið í ljós að þessi kjaftasaga á við rök að styðjast.

Björgvin G. Sigurðsson hlammaði sér í ráðherrastólinn að loknum síðustu kosningum, sæll og glaður. Draumur hans hafði ræst og markmiðinu var svo kyrfilega náð, að hann gleymdi sér í alsælunni. Viðskiptaráðherrann hefur stutt sig við skófluskaftið í stað þess að moka, á sinni stuttu ráðherratíð. Kannski þarf að kenna honum að vera ráðherra, kenna honum að moka. Það er ekki gott að vakna upp úr alsæluástandi og uppgötva að forgangsverkin voru vanrækt. Slíkt getur verið afar óþægilegt á ögurstundum.

Hitti Davíð ekki í tæpt ár