Skattur á verðbætur

Mér hefur lengi fundist að fjármagnstekjuskattur sem lagður er á verðbætur á innlánsreikningum varla geta staðist lög, a.m.k. ekki sanngirnissjónarmið. Margir vinstrimenn eru mér ósammála í þessu og segja fullum fetum að verðbætur séu tekjur og ekkert annað. Ég skil ekki það sjónarmið.

Samkvæmt orðanna hljóðan er fjármagnstekjuskattur skattur á tekjur, en um engar raunverulegar tekjur er að ræða í tilfelli verðbóta. Raunvirði innláns hækkar ekki með verðbótum.

Tillagan um að fjármagnstekjuskattur skuli álagður miðað við raunávöxtun í stað nafnávöxtunar tekur greinilega undir mitt sjónarmið.


mbl.is Skattkerfið tekið í gegn
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Athugasemdir

1 Smámynd: Guðmundur Ásgeirsson

Það væri reyndar hið besta mál ef hætt yrði að skilgreina verðbætur sem tekjur fjármagnseiganda, því þá myndu þær nefninlega um leið hætta að vera útgjöld skuldaramegin. ;)

Það er til lausn á þessu sem sameinar bæði sjónarmiðin: að tryggja raunvirði fjárskuldbindinga, án þess þó að leggja sérstakar fjárhagslegar byrðar á skuldara í formi verðbóta. Hún er sú að taka verðtryggðu krónuna upp sem lögeyri í stað þeirrar óverðtryggðu. Þá yrði allar greiðslur af skuldbindingum sjálfkrafa verðtryggðar og þar af leiðandi óþarfi að verðtryggja skuldbindingarnar sjálfar. Raunvirði sparifjár og annarra fjárfestinga væri sjálfkrafa tryggt með þessu fyrirkomulagi. Enn fremur hefði það í för með sér bann við því að gengisfella krónuna, sem myndi efla stöðugleika, enda væri Ísland þá með traustasta gjaldmiðil í öllum heiminum.

Guðmundur Ásgeirsson, 6.9.2016 kl. 16:05

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband